Na de mooie zonsondergang waren we door de manager van het hotel gewezen op een perfecte plek om de zon ook weer op te zien komen. Daarbij kregen we ook het advies om dan wel om half zeven de deur uit moeten, de eerste hele vakantiedag staan we dus om kwart over zes op.
Met schoenen, korte broek maar een extra vestje verlaten we het hotel en beklimmen een heuvel vanwaar we in de verte het eerste ochtendgloren boven de horizon zien verschijnen. Met het rijzen van de zon neemt het aantal toeschouwers toe en de temperatuur gelukkig ook. Het lichtspel dat zich voltrekt over de woestijn en de kasbah is adembenemend.
De kasbah van Aït Ben Haddou is een van de bekendste van Marokko, een kasbah is een fort of versterkte woonwijk of citadel. Deze is mede bekend door de vele films die hier zijn opgenomen, zo werd er naast ons hotel eind 1999 een arena gebouwd waar Russel Crowe zijn rol als Gladiator in de gelijknamige film vertolkte.
Nadat de zon zich volledig boven de horizon had getoond wandelden wij door de omgeving en via de rivierbedding terug naar het hotel voor het ontbijt. Voldaan togen we richting de hoofdstraat voor een kop koffie en pakken dan de auto om eens te onderzoeken hoe de kasbah zich verhoudt tot andere kasbahs in de regio.
Onderweg naar het Noorden komen we langs verschillende kasbahs die de tand des tijds minder goed hebben doorstaan. Ondanks tal van aanbiedingen ontdekken we deze zonder begeleiding van een gids. Iets later strijken we neer bij een thee salon waar de kipspiesen ons goed smaken ondanks het onophoudelijke gezoem van wepsen rond onze borden.
Na nog een half uur rijden het onverminderd indrukwekkende landschap komen we aan in Telouet waar de kasbah het paleis van Glaoui was, google maar, deze kasbah is in de tweede helft van de vorige eeuw geplunderd en in verval geraakt. Sinds een aantal jaar is een nieuwe particuliere eigenaar begonnen aan herstel. Op de parkeerplaats horen we dat een gids verplicht is om naar binnen te gaan, we lopen zonder gids door maar betalen wel de entree van 50 dirham de neus.
Het is fascinerend hoe alle bouwwerken hier van buiten opgaan in de omgeving en met het leem stuc aan de buitenkant weinig uitstraling hebben. Het contrast met de weelderige zalen in de kasbah met kleurige tegels en houtsnijwerk kan dan ook haast niet groter. We genieten van de details, de rust en de geschiedenis over de bouw van de kasbah en hoe de omgeving floreerde ten tijde van de drukke handelsroutes.
Cultureel voldaan gaan we via een terras weer terug richting het hotel, in de vallei is het gaan waaien en ik ben blij dat we niet met de fiets zijn. We lopen ook nog door de oorspronkelijke kasbah van Aït Ben Haddou voor we in de theegrot van het hotel wat lezen en een klein dutje doen. Morgen naar de zandbak!
