Dag 106

Bij het wakker worden voel ik mij uitgerust en klaar om weer op de fiets te stappen, maar dat is met name fysiek. Mentaal voel ik nog niet de motivatie zoals voorheen, het gevoel van thuis zijn en de warmte van familie en contact met thuis maakt dat ik er nog geen zin in heb.

Hoewel het afscheid emotioneel is voelt het weer goed als ik op de fiets stap. Het duurt echter wel nog een paar uur en een aantal goede meezingers voor ik weer helemaal vrolijk onderweg ben. De route is in het begin ook niet heel boeiend maar het uitzicht wordt steeds wijdser en diverser.

Eerstvolgende bestemming is Cappadocie waar ik heb afgesproken met Marcel, met wie ik samen uit Istanbul ben vertrokken. Hij is al onderweg en heeft een goede kampeerplek doorgestuurd. Voor ik daar aankom eerst nog Tuz Gölü, een deels droogliggend zoutmeer.

De zoutvlakte ziet er bijzonder uit door de manier waarop licht weerkaatst wordt. Dit is ook een toeristische attractie en om de vlakte op te gaan moet je door een winkel heen. Dat doe ik met de fiets en fiets daarna over de vlakte heen en voorbij de aanwezige toeristen. De eindeloos lijkende vlakte nodigt uit tot verder fietsen, het eindeloos opspatende zout iets minder.

Niet lang nadat ik mijn weg vervolg nader ik de voorgestelde kampeerplaats, het is nog relatief vroeg en de plek ziet er niet heel aantrekkelijk uit. Met google maps zoek ik een alternatieve plek bij een meer verder op de route richting Cappadocie.

De zon begint langzaam onder te gaan en in denk een andere geschikte plek te zien, ik verlaat de weg en merk al snel dat de begroeiing veel stekels heeft. Op de plek aangekomen merk ik al dat beide banden lek zijn. De plek valt tegen en ik rol terug naar de weg waar ik nu dan toch de nieuwe banden maar monteer.

Voor zover verloopt mijn eerst wildkampeerplan niet erg soepel. Ik wil kijken of er ergens een hotel is maar heb geen bereik dus ik fiets verder. Kort daarna bereik ik het meer en zie een landbouwweg naar een plateau net uit het zicht van de weg. Na eerst eten te hebben gemaakt zet ik net voor het donker wordt de tent op.

Onder een indrukwekkende sterrenhemel voor het eerst wildkamperen. Benieuwd of ik ook aan slapen toe kom. 

Tot morgen.