Dag 107

Zonder internet en zonder daglicht lag ik extra vroeg in bed, ik nam de stilte in mij op en registreerde welke geluiden de stilte doorbraken. Vogels, vissen, blaffende honden in de verte en vaag een schreeuwende man, de stem van één man. Ik val in slaap en word een uur later wakker en hoor de man nu dichterbij zonder dat duidelijk is tegen wie hij schreeuwt. Dan verraden de bellen van zijn geiten dat het een herder is, als hij dichtbij is, schijnt hij rond met zijn zaklamp, ziet mij en leidt de kudde ruim om mij heen.

Jammer dat je de sterren niet ziet

Voor de rest van de nacht slaap ik licht maar voel mij wel uitgerust als om zes uur de zon boven de bergen opkomt. De opkomende zon verdrijft de indrukwekkende sterrenhemel en ik draai me nog even om. Net na zeven uur heb ik alles weer ingepakt en ik kijk ik terug op een zeer geslaagde eerste nacht wildkamperen.

Dat is toch lekker wakker worden

Om de eindeloos saaie autoweg te vermijden heb ik de routeplanner op gravel gezet, dit maakt dat vandaag een mooie maar ook fysiek zware dag wordt. Het mijden van de hoofdwegen maakt ook dat ik iets meer op mijn hoede ben voor kuddes geiten of schapen. Herder gebruiken vaak herdershonden en Turkse herdershonden zijn nogal groot en agressief.

Meer gravel

De kudde die ik op grote afstand passeer wordt bewaakt door drie stuks die mij toch dreigend genoeg vinden om luid blaffend mij met succes verder op afstand te houden. De volgende kudde staat dwars over de weg en benader ik zeer zorgvuldig en uitkijkend naar de honden. De herder zie ik in de verte en snel wordt duidelijk dat deze vakman de boel zonder honden bij elkaar houdt. 

Er volgen veel kleine dorpjes zonder winkels dus ontbijt ik met havermout langs de weg. Ondanks de venijnige klimmetjes biedt de route geweldige uitzichten in een constant veranderend landschap. Een stad op de route zorgt dat ik toch genoeg kan eten en drinken

Heel lang helemaal niks

Na de 150 kilometer van gisteren en de 120 vandaag kom ik fysiek voldaan aan bij de camping in Cappadocië. Dit is ook het meest oostelijke punt dat ik ga aandoen en daar ga ik morgen eens goed van genieten.

Cappadocië

Tot morgen

Geschreven door:

Een reactie

  1. Ingeborg Vd Woerdt
    september 17, 2023

    Hoe keek de herder naar de lange blonde Hollander op fiets, op zijn pad?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *