Dag 238

Na een heerlijke maaltijd met oesters vooraf en pasta met zeevruchten sliep ik heerlijk. Vandaag stond in het teken van acclimatiseren en voorbereiden. Het acclimatiseren is ook wel nodig, omdat ik tot nu toe landen binnenfietste was de overgang geleidelijk. Ook de enkele veerboot overbrugde meer fysieke dan mentale afstand.

Vanaf de Canarische Eilanden naar Dakhla is nogal een verschil en dat is even wennen. Gisteren sprak ik een paar Engelse die net vanuit het noorden kwamen met een oude Mercedes en een Franse motorrijder. Beide gaven aan dat de wind hard waaide en de weg lang en eindeloos is, niet perse bemoedigende woorden terwijl ik net was aangekomen.

Gedurende de dag struinde ik door de stad om de eten en water te kopen, extra beltegoed voor het geval dat en om te wennen aan de omgeving. Het is bewolkt en stoffig en daardoor aangenaam qua temperatuur tegelijkertijd ben ik blij dat ik geen lenzen meer heb met al het stof. Als einde middag ergens een gat in de bewolking is dan voel ik hoe warm het hier kan worden. Die negen liter water zijn geen overbodige luxe denk ik.

Na nogmaals de verschillende reisverslagen online te hebben gelezen van fietsers die mij voor zijn gegaan heb ik er alle vertrouwen in en vooral veel zin in samen met gezonde spanning. Ook lijkt de wind mij gunstig gezind, vorige week was het windkracht 6 uit het noordoosten, dan had ik waarschijnlijk achteruit gefietst. Maar nu een 3 tot 5 uit het zuidoosten en morgen zien hoe dat bevalt.

Het is bijna 550 kilometer naar de volgende stad en onderweg zijn er enkele tankstations en misschien een heel klein dorpje. En ergens over de helft nog een camping/hotel en overal is als het goed is bereik dus jullie horen wel weer van me. 

أراك غدا