Met slechts twee slaapzaalgenoten, waarvan ik waarschijnlijk de enige snurker was, sliep ik prima. Enkele andere hostelgasten waren vroeg wat luider en toen besloot ik ook maar vroeg aan de dag te beginnen. Al snel na het verlaten van het dorp werd duidelijk dat het kouder dan fris was en ik met handschoenen mijn weg vervolgde.
Een flinke klim zorgde voor de nodige warmte en met als beloning een prachtig uitzicht over Orio, de achterliggende heuvels en de laaghangende mist. Dit mystieke uitzicht hield ik tot ik een smal weggetje inging en mij met een nog langere klim verder opwarmde. Bij de daaropvolgende afdaling bleek het toch nog niet echt warm.
Bij het kopje koffie ter verwarming raakte ik in gesprek met een andere reiziger en spraken over weggaan, weg zijn en weer terugkomen. Na deze onderwerpen en nog een koffie en cake was het buiten zonniger geworden en vervolgde ik mijn weg naar San Sebastian. Na een rondje door de stad lunchte ik aan het strand in de zon.
Bij het verlaten van de stad volgde verschillende zeer dubieuze fietspaden, elke paar honderd meter gaat het fietspad van de ene kant van de weg naar de andere. Zo heb ik ze rond Europa helaas vaker gezien en die halen het tempo aanzienlijk omlaag. Buiten de stad begin ik aan voorlopig een van de laatste klimmen tot boven de 400 meter. Als ik aan de andere kant afdaal kijk ik uit op Frankrijk waar ik met een veerbootje naar toe ga.
Inclusief de Canarische Eilanden ben ik langer dan twee maanden op Spaans grondgebied geweest en had zo nog twee maanden kunnen rondtrappen. Weer iets voor een volgende keer. Uiteindelijk kom ik na zes uur aan op een camping in Biarritz en kijk ik uit naar een nacht in de tent.
A demain
Wees de eerste om te reageren