De Letse sauna en extra maaltijd bleken goed voor mijn nachtrust en ik werd vroeg en fit wakker. Hoewel ik zin had om weer te gaan fietsen, keek ik niet uit naar het afscheid. In de paar dagen dat ik hier was voelde ik mij erg op mijn plaats en onderdeel van de Vinkalni pizza familie.
Mijn vertrek stelde ik met nog een gesprek met Uldiz en Artis en met wat mijmeren in de zon nog een tijdje uit. Rond half twaalf had ik alles verzameld en na uitgebreid afscheid nemen verliet ik dit kleine paradijs in Letland.
De eerste tien kilometer was ik met mijn hoofd nog meer bij het afscheid dan het fietsen maar langzaamaan kwam ik weer in het ritme. Het zijn dit soort ontmoetingen die dit avontuur van onschatbare waarde maken en voor die ontmoetingen moet je ook verder zodat er nieuwe kunnen volgen.
Om in te komen heb ik vandaag een route van net geen 70 kilometer gepland en die leidt mij grotendeels door het Gauja nationaal park. Dat betekent meer gravel en meer natuurschoon en dus meer beter. Ik stop in de 800 jaar oude stad Cēsis bij de supermarkt waar ik voor de verandering weer verse broodjes kan kopen.
Met een zak broodjes lunch ik op een plein in de stad en bekijk de route nog eens. Zou ik vandaag ook Riga al kunnen bereiken? Het zou misschien kunnen, maar de wind komt ook uit Riga en de regen ook. Na het laatste broodje volgt de eerste druppel en ik pak alle regenkleding er weer bij.
Het blijft af en aan regen met verschillende intensiteiten, van een nevel tot een stortbui. De route door het nationaal park is alsnog schitterend maar na drie uur regen is niet alles meer droog als ik Sigulda binnen fiets. Ik neem mij voor een restaurant te zoeken en daar mijn opties te wegen.
Het eerste restaurant is een kebabzaak, de regen bepaalt dat ik daar ga eten. Een groot bord kebab en een zeer betaalbaar hotel op 3 kilometer afstand zijn een goede afsluiter voor deze dag. Alle kleding hangt lekker te drogen en ik hang op bed.
Tot morgen.
Wees de eerste om te reageren