De nacht was redelijk en het ontbijt was goed, het nieuws van noodweer in Istanbul maakt dat ik nog blijer ben met de keuze om gisteren verder te fietsen. Hier geen noodweer of overstromingen en even na tien uur begin ik aan de route van 80 kilometer naar een camping.
Er staat nog steeds veel wind en de route is niet heel aantrekkelijk en alles is over asfalt. De bewolking en wind werken op mijn humeur en daarmee op mijn tempo, het schiet niet echt op. Pas rond de een uur volgt een mooi stuk langs een meer en besluit daar gelijk te lunchen.
Gelukkig had ik de routeplanner op gravel ingesteld en na de lunch kreeg ik dat ook. Een welkome afwisseling na de vele snelwegkilometers en het gravel deed mijn stemming ook erg goed. Daarna nog een stuk door een groot park waar ik een euro entree voor moest betalen. Aan de andere kant van het park was echter de uitgang afgesloten. Het prikkeldraad over het hek voorkwam klimpogingen. Andere waren mij voor geweest en hadden een alternatieve route gecreëerd waar ik dankbaar gebruik van heb gemaakt.
De campingeigenaar is zelf op vakantie en zou zorgen dat er iemand het hek open zou doen. Dit bericht was echter nog niet doorgekomen en het hek bleef dicht. De camping is in dit geval een prive circuit van Kenan Sufuoglu, vijfvoudig wereldkampioen motorracen en het is niet gebruikelijk dat mensen er slapen.
Kenan reed onder andere voor Kawasaki en zodoende kwam ik hier terecht en uiteindelijk krijg ik Kenan aan de telefoon en de beheerder is daarna uiterst vriendelijk, ik help nog met wat opruimen en fiets een rondje over het circuit.
Na een douche en een bak campingpasta ga ik tevreden slapen tussen de race parafernalia.
Tot morgen
Je schiet al lekker op schat. Op Oludeniz