Vakantie in Jordanie, aankomst
Voor het eerst in zeker 14 jaar ben ik op vakantie met mijn moeder en mijn broertje. We gaan een week georganiseerd toeristen in Jordanië, inclusief bus, lokale reisleider en mensen die we deze week vast heel snel heel leuk gaan vinden maar daarna nooit meer gaan zien behalve op facebook als reisgezellen. Hoewel Jordanië dichter bij de as van het kwaad ligt dan me lief is schijnt het hier hartstikke veilig te zijn, iets wat Khaled de reisleider ons al in de bus naar het hotel op het hart drukt. Jordanië kent geen georganiseerde misdaad, drugs of aids en als je het hem zou vragen zou Khaled vast trots vertellen dat hier ook geen homo’s zijn.
Khaled zei verder dat je geen antiek of munten moet kopen die je op straat worden aangeboden want die zijn nep en dus te duur. Hij moet ons hier al in de bus voor waarschuwen want als hij dat ter plekke zou doen, en de antiekhustlers horen dat, schieten ze hem dood. Maar verder is het dus hartstikke veilig in Jordanië
We slapen vannacht in Amman, de hoofdstad, en vertrekken morgen voor een tripje naar Jarash om later op de dag nog een uurtje in de Dode zee te dobberen. Khaled raadt het af om je voor die tijd te scheren.
Tot morgen.
Vakantie in Jordanie, dag 1
Het zijn de kleine verschillen die als eerste opvallen. Zo is de voertaal uiteraard onverstaanbaar (en leidde die in het vliegtuig tot een aantal ongeruste blikken), is er weinig waterdruk (waardoor douchen geen feest is en er sinds gisteravond een “souvenir” van Rik in de wc drijft) en is het hoerenwarm. Althans, dat wordt het later deze week. Vandaag was het een schappelijke 18 graden met zo nu en dan zelfs een buitje.
Omdat slechts 5 procent van de Jordaanse bevolking gelooft dat de wereld in zes dagen werd geschapen is zondag de eerste dag van de week en zijn alle winkels en restaurants dus open. Niet dat er veel meer te koop is dan glimmers en namaakconfectie, maar toch.
We hebben vandaag Jarash bezocht, een stad die het forum romanum in Rome tot archeologisch kinderspel degradeert, en hebben ons verwondert over de drijfkracht van de Dode zee. Natuurlijk, je weet dat je blijft drijven, maar het is toch een aparte ervaring. ’s Avonds heerlijk kebab gegeten in een restaurant zonder menukaart maar met veel locals. Een succes dus. Morgen vroeg op voor een korte vlucht naar Akaba om daar te snorkelen en hoofddoeken voor de woestijn te kopen.
Welterusten
Vakantie in Jordanie, dag 2
Dag 2
Het is pas vakantie als je vroeg op moet staan om het vliegtuig te halen, en dus zaten wij om half 6 aan het ontbijt zodat we om half 8 in het vliegtuig naar Akaba konden stappen. In Akaba werden we opgewacht door meest ongeïnteresseerde reisleider ooit, die ons nog net naar de bus bracht en eenmaal in de bus de legendarische woorden sprak”this is Akaba, any questions?”. Die hadden we dus ook niet.
In Akaba konden we wonderwel snel inchecken. Na even te hebben ontspannen op een locals beach, waar iedereen met kleren en al het water ingaat en er louter harde houten banken staan, werden we opgepikt door een boot die ons een stuk de Golf van Akaba op zou varen om daar te kunnen zwemmen en snorkelen. Het werd een decadent toeristisch orgasme. De boot was van alle gemakken voorzien: zitplaatsen in en uit de zon, een goedgevulde koeler met fris, wijn en bier, een mooi hoog dek om vanaf te duiken en een Jordaan die op het achterdek de bbq aanstak om voor ons heerlijke kip te bereiden. We hebben visjes en koraal gezien en de mensen van de andere reisorganisatie die ook op de boot zaten belachelijk gemaakt, want zo hoort dat. We werden veilig en ruim op tijd thuisbezorgd zodat we nog tijd hadden voor een welverdiend dutje voor het avondeten.
Akaba mag dan een toeristische badplaats zijn, in het centrum waar allerlei kralen, noten en kleding te koop zijn lopen vooral locals rond, iets wat de sfeer en beleving absoluut ten goede komt. Bovendien houden de meeste winkeleigenaren gepaste afstand, een fijne verassing als je rekent op de opdringerigheid van Tunesiërs en Egyptenaren. De ene moslim is duidelijk de andere niet (Geert!).
Na het eten zijn we op jacht gegaan naar de goedkoopste arabierendoek. Die moet ons morgen tijdens een jeeptocht in de woestijn tegen zand en zon beschermen. Afdingen en praatjes maken met winkeliers is een soort sport. Wanneer de lokale afzetters horen dat we uit Nederland komen gooien ze direct de volledige opstelling van het Nederlands elftal dat in 1988 het EK won eruit. Wat bij sommigen van ons niet direct de beste verkooptruc is. Uiteindelijk zijn we geslaagd, nu nog een arabier vinden die ons het omknopen wil uitleggen… Morgen de woestijn en slapen bij de bedoeïenen!
Vakantie in Jordanie, dag 3
De grote verschillen beginnen nu ook al wat meer op te vallen. Een daarvan is toch wel de zangerige klanken uit de Koran die ons vijf keer per dag uit alle hoeken en gaten tegemoet komen. Het draagt zeker bij aan de sfeer, ik heb alleen om 5 uur ’s ochtends nog niet zoveel behoefte aan die sfeer.
Na nog een ochtendje waterpijpen aan het strand zijn we met de bus vertrokken naar het bedoeïenenkamp. Daar aangekomen “ingechecked” in onze tent en vervolgens op jeeptocht door de woestijn. Op een open jeep door het zand rossen was leuk, rotsformaties beklimmen was spannend, het kopje thee in de woestijntent was lekker maar het hoogtepunt was de adembenemende zonsondergang die ik vanaf een rots heb bekeken.
Na deze hoogtepunten hebben we authentiek lopende bandvoer gekregen in het tentenkamp en ons geërgerd aan de mensen van al die andere kansloze reisorganisaties die er ook waren. Nog een beetje authentiek gedanst aan het authentieke kampvuur onder begeleiding van authentieke muziek en toen naar bed op authentiek onmogelijke “bedden”, in mijn geval een flinterdun matje op 3 bierkratten. Welterusten.
Vakantie in Jordanie, dag 4
Zoals de aswolk de wraak van IJsland is voor het icesave gebeuren zijn bedoeïenenkampen vergelding voor waterboarding in Abu Greib. Alsof een helse nacht niet genoeg was werden we voor verder ongemak direct op een kameel geflikkerd en een uur door de brandende zon geleid. Ondertussen joegen de kameelbegeleiders de ouderen onder ons angst aan met een lastig parcours en werden de jongere meisjes geschaakt en uitgehuwelijkt. Ik was blij toen we weer in de bus zaten, nu op weg naar Little Petra.
Little Petra is, zoals de naam reeds doet vermoeden, Petra in het klein. Een paar prachtig uitgehouwen ruimtes en ingenieuze waterkanalen. Bovendien mag je hier overal op en in, iets wat in het grote Petra niet de bedoeling schijnt te zijn. Al met al een leuke introductie op het echte werk.
Met de groep wordt het ook steeds gezelliger. We zijn met 2 stellen en 3 gezinnen, waarbij wij voor het gemak ook maar even een gezin zijn. We trekken het meeste op met een gezin uit Badhoevedorp (twee ouders met drie stuitermeiden van 9, 12 en 15) ,maar de rest is ook best aardig. Vanavond op tijd naar bed want morgen wacht in alle vroegte Petra.
Wees de eerste om te reageren