Melaka wordt door een wolkendek afgeschermd van de zon als we in de prachtige tuin van ons het hotel bijtijds aan het ontbijt zitten, mooi weer om te vertrekken. Uitchecken bagage in de auto en rond half tien rijden we weg van de parkeerplaats. Omdat we iets minder avontuurlijk zijn dan bij de eerste roadtrip hebben we de kaartjes beter bekeken van de te voren en rijden zonder omwegen richting Jerantut vanwaar we morgen naar Kuala Tembeling vertrekken om met de boot de jungle in te varen.
Mijn enige zorg is dat de weg naar Jerantut een saaie snelweg is maar dit deze zorg blijkt totaal onnodig. Een rustige weg die ons langs palm plantages, heuvels en een meanderende rivier (als je vriendin geen geografie heeft gestudeerd moet je dit misschien googlen) eenvoudig de goede richting in stuurt.
Opvallend zijn ook hier de hagelnieuwe bedrijvenverzamelcomplexen te midden van niks met reeds bijna vergane For sale/rent posters. We nemen ons voor om over vijf jaar dezelfde route te rijden en te kijken hoe het ervoor staat.
Een U turn daargelaten rijden we zonder omwegen naar het Jerantut Hill resort om dankbaar gebruik te maken van het beschikbare zwembad. Wat op eerste gezicht een zwemklasje voor studenten lijkt blijkt een College Rugby Sevens team te zijn waarmee ik de daaropvolgende uren SwimmingSevens speel, voor alles moet een eerste keer zijn. Als de training erop zit rijden we naar het downtown Jerantut voor een heerlijk bord Nasi zonder bier en ook de 7eleven kan ons hier niet aan helpen. Wanneer we een grote supermarkt binnengaan vinden we eenvoudig onder het bord NO HALAL de nodige biertjes. Achter ons horen we gegiechel en een groepje vakkenvullers staat vol verbazing deze twee lange blonde wezens te bestuderen. We lachen vriendelijk terug en rekenen bij een net zo giechelend kassameisje af en rijden terug naar het hotel om op het balkon van de tigers te genieten.