Marokco dag 4

Toen we gisteravond lang uit lagen te genieten moest het eten nog opgediend worden en dat was ook fantastisch. Tajine met groentes en een stoof van kip met vers gebakken brood en rijst waren in en onder het open vuur bereid en smaakte voortreffelijk. Het was ruim na tien uur toen we de laatste hap namen en we voldaan naar een hemel vol sterren keken. 

Na wat filosofische uitwisselingen dachten Co en ik te kunnen gaan slapen maar toen kwamen onze gidsen met een jerrycan en de deksel van de koelbox de tent uit. Deze geïmproviseerde trommels zorgden voor de ritmische ondersteuning van verschillende soorten berbermuziek. Meegevoerd in de muzikale stemming werden spotify playlists tevoorschijn gehaald en maakten onze gidsen kennis met de Golden Earring. 

Het was uiteindelijk bijna middernacht toen we onder de sterrenhemel onze dekens over ons heen trokken en in slaap vielen. Dat in slaap vallen zouden we nog wel vaker doen gedurende de nacht, de wind trok aan, zand overal en bewolking voor de sterren. Maar elke keer als ik weer even wakker werd, genoot ik van de unieke situatie. 

Marco leefde nog wel hoor

Iets na zeven uur werd duidelijk dat de bewolking een spectaculaire zonsopkomst verhinderde, het diffuse licht bracht echter een evenzo bijzonder aanzicht van de zandduinen. Het ontbijt werd daarna opgediend en de wind zorgde voor extra bite in de omelet, volgens goed bedoeïenen gebruik spoelde we het zand weg met thee. 

Na nog een laatste klim op een van de duinen ruimden we alle spullen weer op en begonnen we aan de terugreis van anderhalf uur door de woestijn. Eenmaal terug op de camping ontdeden we ons van het meeste stof, namen afscheid van de gidsen en vertrokken weer richting Zagora om daar te lunchen en te tanken. 

Tijdens de lunch bekijken we de route en overnachtingsopties onderweg naar de kust en Marco knipt de route op in drie etappes. Na de eerste etappe van ruim driehonderd kilometer boek ik een riad en morgen worden de twee etappes door een lunch onderbroken. 

Marco bekijkt de route

De rit van Zagora naar Tata leidt ons door oneindige gevarieerde landschappen van verschillende soorten bergen en rotsen afgewisseld met hier en daar een zandduinen en tal van oases. De airco houdt de temperatuur in de auto aangenaam maar als we uitstappen krijgen we een klap van rond de dertig graden in het gezicht. 

Marco en zijn zes vingers

Na de korte nacht en de lange rit checken we voldaan in en genieten van de warme douche. Vandaag is vrijdag en vrijdag is couscousdag en die wordt op de binnenplaats van de riad opgediend en smaakt heerlijk. Vanavond geen muzikaal dessert maar tijdig onder de wol. 

Geschreven door: