Montag-ruhetag

Na de inspanning van gister is vandaag ruhetag voor de benen. Omdat het Erik en David erg goed bevallen was om met een privé wagen naar de Emberg te worden gebracht herhaalde we dit vandaag. Na het ontbijt met perfect gekookt eitje van Erik en de ochtend briefing togen we rond 09:00 naar de startplaats.

Het voordeel van dit vroege vertrek maakte dat we de eerste waren wat de ruimte bood voor Erik om wat extra materiaal te filmen. Door de jaren heen ben ik het wel gewend om als productie assistent voor Erik te fungeren. Dit jaar heb ik zelfs promotie gemaakt en mag ik ook de camera bedienen. Kortom we vermaken ons weer prima.

Het uitzicht vanaf 1700 meter is ronduit prachtig en we zien de zon de dolomieten in de verte aanwijzen. Als de sleep van een pauw vouwen de paragliders hun kleurrijke schermen uit en leggen alle lijnen goed ter voorbereiding op de start. Na de radiochecks worden de schermen met een paar flinke stappen gestart waardoor ze zich vullen en boven de piloten komen.

Met het gevulde scherm en vol vertrouwen wordt in nog een paar stappen de rand van het startveld bereikt waar met een laatste sprong de vlucht start en de piloten op luchtstromen geluidloos tussen de bergen door vliegen. Al met al een indrukwekkend schouwspel.

In mijn rol van productieassistent mocht ik deze ochtend ook de bril van Erik bewaren en bij de start zijn “chase-cam” begeleiden. Voor dat laatste diende ik bij de start achter Erik aan de hobbelen met de betreffende camera en deze op het juiste moment loslaten zodat die Erik tijdens zijn vlucht kan achtervolgen. Vandaar de naam en het apparaat zit met een lijn vast aan het scherm van de piloot.

Zoals bij velen het geval en zo ook bij mij, twee dingen tegelijk is vragen om problemen. De chase-cam begeleiden ging foutloos, de bril was ik in het proces verloren. Een bruin montuur in nat hoog gras laat zich niet vinden kan ik u mededelen en zonder bril maar met Bloem reed ik terug de berg af.

Ondertussen was Erik al geland en dit keer met het busje omhoog zodoende passeerde we elkaar halverwege. Vlak voor zijn volgende start hoort Erik nog net iemand zeggen; hè, hier ligt een bril. Een bruin montuur in droog gras laat zich blijkbaar wel vinden.

Voor de verandering zie ik Erik en consorten landen en ze zijn precies op tijd voor de lunch. Wanneer ik aanbied de heren na de lunch nog eens naar boven te brengen laat het antwoord zich raden en zo vinden Bloem en ik ons nogmaals alleen boven bij de startplaats als de heren weer het luchtruim hebben gekozen.

De middag gebruik ik om mijn tassen te pakken voor de morgen, dan vertrek ik op de fiets richting Slovenië om daar morgen in Bled te overnachten en woensdag door te fietsen naar Italië en donderdag dan weer terug naar Greifenburg. 3 dagen, 3 landen, 330km en volgens de planning bijna 7000 hoogtemeters. Ik ben benieuwd.