Na onze reis naar Berlijn zagen we het wel zitten om vaker samen de fiets te pakken. Marco bleef trouw aan de verdeling van taken en was al snel bezig een vijfdaagse route te plannen van Utrecht naar Coo en weer terug.
Iets meer dan een maand na terugkomst uit Berlijn zouden we half juni vertrekken. Om precies te zijn op de tweede dag van Marco zijn sabbatical. Dit om te voorkomen dat hij zich zou gaan vervelen. Daags voor vertrek had ik een beteuterde Marco aan de telefoon, Co-rona had hem geveld en dermate dat ruim 500 kilometer fietsen niet haalbaar was.
Deze overmacht moesten we accepteren en we lijnden de agenda’s op om naar een nieuwe datum te prikken. De canal parade zou ik dit jaar overslaan om vijf dagen naar Coo te gaan. Kleine aanpassing in t program, we rijden met onze campers naar Coo en fietsen dagelijks vanaf de camping een route.
Als beginnend camperkampeerder had ik nog een paar haakjes op mijn verlanglijstje staan. De route naar Coo liep vlak langs Schijndel, voor kampeerders vooral bekend van De Wit. De Wit is 70.000 vierkante meter kampeerartikelen, voor de een de hemel voor de ander de hel. Voor mij ergens in het midden aangezien de winkel vooral ook veel kampeergezinnen met kinderen trekt. Te midden van deze chaos ben ik geslaagd en kon tevreden mijn route vervolgen.
Iets verder op de A2 zag ik alsof t zo moest zijn de Co rijden en gebroederlijk toerde we richting België. De camping die onze eerste keus had bleek geen plek te hebben mar had ons per mail verwezen naar een andere camping zonder website die vast nog plek zou hebben. De camping heeft inderdaad geen website maar lang leve Google, wel reviews.
De 3,8 van de vijf sterren kwamen van enthousiaste kampeerders die een rustige en eenvoudige camping waarderen en weinig met luxe ophebben. De 1.2 van de vijf sterren die ze niet kregen kwamen van mensen die de uitbaters onaardig vonden en 1,5 euro voor een douchemuntje te duur vonden voor de staat waarin het sanitair verkeerde.
Opgewekt maar enigszins behouden benaderde we de uitbaatster bij aankomst op de camping. Mevrouw is best in voor een grapje en wat zelfspot wanneer ze zegt boos te kunnen zijn, maar dat is niets vergeleken met haar man. We zien haar wederhelft ietwat nors weglopen, de man is net als mevrouw dichterbij de 100 dan bij de 70 gokken we.
Als de eerder gemaakte prijsafspraak wordt herberekend en nogmaals wordt overpeinst maken we ons op voor zware onderhandelingen. Uiteindelijk komt ze met een lach en een knipoog terug op de originele prijs, waarna ze een notitieblok pakt met daarop haar iban, erg modern vindt ze zelf.
Onder toeziend oog van de uitbaatster en nog wat discussie mogen we de campers haaks op de plaats zetten, kunnen we samen dineren.
We installeren, klappen uit en hangen op voor we met een drankje in de zon plannen voor later bespreken.
De volgende ochtend blijkt de koude Belgische lucht, het was 5 graden vannacht, onze nachtrust goed te hebben gedaan. Na ruim tien uur slaap schuiven we de deuren open voor het ontbijt. Omdat de carrefour op zondag alleen in de ochten open is halen we wat boodschappen op de fiets voor we en route gaan.
Het nabijgelegen Le Coffee Ride is een begrip onder fietsers en zij bieden naast goede koffie en pan raisins ook verschillende gravelroutes aan. We kiezen voor een route van 70 kilometer en 1000 hoogtemeters.
De route in de navigatie geladen gaan we op pad, inmiddels heb ik zelf ook een navi systeem zodat ik niet meer afhankelijk ben van Co. Desalniettemin rijdt Co lekker voorop en vertrouw ik zijn navi skills aangezien die ons vlekkeloos naar Berlijn hebben geleid. Toen Co dan zei, we moesten daar rechts, maar dit kan ook, maakte ik mij geen zorgen.
Een tunnel, een woonwijk en tien uitroeptekens op mijn navi wist ik beter. Co had het mis, paar extra kilometers voor de benen….
Uiteindelijk de originele route weer gevonden en over mooie verharde maar vooral onverharde paden trapten we door t landschap. Wat is dat toch genieten!
Het is warm maar nog prima te doen wanneer we langs het Formule 1 circuit van Spa Francorchamps fietsen en het Racing Hotel in al zijn vergane glorie. We gaan verder over paden die soms wel erg grof gravel hebben, meer keien maar dat drukt de pret allerminst.
Voor een wat late lunch stoppen we iets voor het hoogste punt van die dag. Als echte millennials doen we ons tegoed aan poke bowls en vullen de suikers aan met cola. Wel wat anders dan de oost duitse konditorei lunches, qua smaak en prijs maar het is vakantie.
Kort na de lunch bereiken we het Signaal van Botrange, op 692 meter hoogte verschaft het ons een mooi uitzicht van de omgeving. De route is gelukkig zo opgebouwd dat de tweede helft meer uit dalen dan uit klimmen bestaat zodat de lunch rustig verteerd kan worden.
Na ruim 75 kilometer arriveren we weer op de camping waar we vrolijk worden begroet. Tevreden sluiten we de rit af met een koude cola waarna ik naar de vriendelijke uitbaatster ga om de benodigde douchemuntjes te halen. Wanneer ik na uitwisseling van beleefdheden om zes muntjes vraag voor de douche wordt ik indringend aangekeken. Die zijn we heel duur, beter om er met twee te beginnen is het tegenaanbod. We komen uit op vier muntjes die voor drie euro per stuk van eigenaar wisselen, althans tot ze via de douchemuntjes automaat weer terugwisselen van eigenaar. De verdubbeling van het in de review gelezen muntjes tarief komt waarschijnlijk door Putin en de nieuwe CV ketel die het douche gebouw siert.
De zes minuten warm water doen hun werk, schoon, tevreden en gevoed sluiten we de dag af met de zon die achter eau rouge wegzakt. Morgen weer een rit.
Wees de eerste om te reageren