Vandaag staat qua fietsdagen ergens in de top vijf van fietsdagen en ik heb er al aardig wat gehad. We vertrokken rond negen uur uit Brechin en ik keek ernaar uit om vandaag het Schotland te zien waar we al maanden naar uitkeken. De eerste twee dagen waren leuk maar nog weinig van de Schotse natuur die we van films kennen.
Wanneer we Brechin uitfietsen is dat voorlopig gelijk de laatste bewoonde bebouwing voor de volgende 60 kilometer. Vanaf dat moment zien we de Cairngorms voor ons en na een lang klim is duidelijk dat we het natuurgebied hebben betreden. Dit is waarom we hierheen zijn gegaan, een smalle weg die door een prachtig landschap loopt.
Na iets meer dan een uur trappen gaan we van de verharde weg af en naderen we een hek met daarachter een weide vol schapen. De schapen gaan zoals t kuddedieren betaamt gezamenlijk uit de weg en wij trappen door het gras en zoveel mogelijk tussen de uitwerpselen door naar boven. Dan volgt het eerste deel van de route waarvan de routeplanner het stijgingspercentage rood markeert. Rood staat voor steil en dat steile maakt ook dat regenwater de grond heeft weggespoeld tussen de stenen. Deze ondergrond samen met het stijgingspercentage maakt dat we een paar keer moeten afstappen en lopen en duwen.
De afdaling is ook ietwat uitdagend maar het uitzicht is fantastisch en we trappen lekker door. Na ruim dertig kilometer komen we aan bij het volgende segment dat rood en zelfs donkerrood is gekleurd op het hoogteprofiel. We moeten weer een aantal keer afstappen en klimmend en klauterend verder. Uiteindelijk bereiken we op 800 meter het hoogste punt en kijken uit naar een mooie afdaling.
De afdaling heeft min of meer hetzelfde percentage en zit vol met treden en afwateringskanalen, dit naast de grote stenen. Het is uitdagend en dan neemt de wind, die de hele tijd al flink waaide, opeens toe, donkere wolken trekken over het dikke druppels beginnen te vallen. Het lukt nog net om de regenjas aan te doen zonder dat de wind deze offert aan de hooglanden. Met handschoenen aan proberen we verder af te dalen.
Vijf minuten later breekt de hemel weer open, de wind gaat van storm naar gewoon hard en er valt geen druppel meer. Dan laten we het meest uitdagende deel van de afdaling achter ons en draaien een gravelpad op. Met de wind in de rug gaan we zonder te trappen met meer dan 35 kilometer per uur richting onze bestemming.
De eerste bestemming is de Spider on a Bike, bij dit café genieten we van lunch na alleen maar repen te hebben gegeten. Na nog een kop koffie treffen we buiten drie opgepompte banden en eentje zonder lucht. Vakkundig wordt de band vervangen en vervolgen we onze weg naar Ballater over een vlak en beschut gravelpad.
Aangekomen bij het hotel parkeren we de fietsen in de garage, parkeren onszelf op bed of onder de douche en wandelen daarna richting downtown Ballater waar we onze reserves aanvullen met pasta. Morgen meer Cairngorms dus ongetwijfeld meer beter.
