Sonntag

Gisteravond heeft het geregend, gezien het weelderige groen doet het dat hier beduidend vaker dan in het merendeel van Europa. De regen bracht ook een van de charmes van kamperen met zich mee, het getik op het camperdak waardoor ik snel diep in slaap viel en vanmorgen bijtijds uitgeslapen wakker werd.

Erik en Bloem zijn ook geen uitslapers en zo zat ik om acht uur bij Erik in het appartement aan het ontbijt. Om negen uur moesten alle paraglide studenten zich melden op het terras. Met een half oor luisterde ik naar de veiligheidsinstructies en ondertussen typte ik het verhaal van gisteren.

De groep verdeelde zich en kreeg instructies of ging een berg op met een busje om later op het veld naast de camping te landen. Erik hoopte ’s middags vanaf Emberger Alm te starten en ik zou wel even naar die startplaats fietsen.

De route naar boven was geschikt voor mountainbikes en koos ik dus voor mijn mountainbike in plaats van de gebruikelijke gravelfiets. De route kronkelde met name en steeg voornamelijk met minimaal 10% maar vaker met 15 en dit dan 15 kilometer lang.

Na iets meer dan 6 kilometer bedacht ik me dat ik trek begon te krijgen en als ik gedoucht en gevoed op tijd wilde zijn voor de Formule 1 kon ik beter omkeren. De gemiddelde snelheid tot dan toe lag op 8,7 km per uur, de terugweg ging met 60 km per uur. De zwaartekracht, soms zit het tegen en soms zit het mee.

Na een warme douche en een warme maaltijd was ik opgeknapt en klaar om mij voor de camper met de ipad te installeren. In het zonnetje, benen omhoog, drankje erbij en kijken hoe het er in Zandvoort aan toe gaat. Bij ronde 18 zie ik Bloem aankomen lopen met Erik in haar kielzog. Met een drankje kletst Erik vrolijk door de race maar ik kan het prima volgen.

Bij ronde 21 merkt Erik op dat er een thermiek wolk boven de Emberg hangt, wel jammer dat er geen bus meer gaat. Wat zou het tof zijn als iemand me naar boven kan brengen he Rik?! Bij ronde 24 wordt de ipad opgeborgen en loop ik richting Erik zijn auto om hem en een mede vlieger naar de top te brengen. De race komt later wel.

Onderweg passeren we mijn keerpunt wat toch al een flinke klim was en gezien de rest van de weg ben ik blij met mijn besluit van eerder vandaag. Als we de startplek bereiken zijn er slechts drie andere vliegers en ruimte genoeg voor de heren en de hond.

Het uitzicht is werkelijk prachtig en daarbij is het indrukwekkend om te zien hoe de aanwezige stuk voor stuk met enkele ferme stappen hun scherm vullen en een paar stappen later van de grond komen en het luchtruim betreden. Wanneer ook Erik en David succesvol gestart zijn blijven Bloem en ik in stilte achter boven op de berg.

In de hoop de landing ook vast te kunnen leggen stappen we snel in de auto en dalen de berg weer af naar de camping. De thermiek wolk die Erik naar grote hoogte zou brengen was iets minder thermiekerig dan verwacht en de heren waren al geland en hadden de spullen al opgeborgen toen ik met Bloem aankwam.

Zodoende kon ik de resterende rondes van de race nog kijken en vervolgens aanschuiven bij het diner. Ook dag twee was een goede vakantiedag morgen fietsrustdag.