De oproep tot gebed samen met verschillende hanen maakte mijn wekker overbodig. Terwijl de zon van achter de bergen begon te schijnen, maakte ik mij klaar voor vertrek. Om zeven uur liet ik de sleutel achter en mocht gelijk via een steile weg het dorp verlaten.
Er volgde veel klimmen met de zon in de rug en tijdig gelukkig een geopend winkeltje voor vocht en voer. In tegenstelling tot gisteren tref ik vandaag minder horeca en tankstations. Om elf uur heb ik elfhonderd meter geklommen en bijna 40 kilometer afgelegd.
De omgeving blijft mooi en het uitzicht over zee gaat nooit vervelen. Een lange afdaling brengt verkoeling en adrenaline die mij de volgende klim weer op helpt. En zo kom ik om twee uur aan bij mijn hotel. Mijn lichaam heeft duidelijk wat rust nodig, vooral veroorzaakt door het hoofd dat het fietsen zo leuk vindt.
Nog 60 kilometer en 1300 hoogtemeters naar Oludeniz waar ik rust en vrienden samenkomen.
Tot morgen
Wees de eerste om te reageren