Ondanks de vermoeidheid sliep ik matig en stond met zware benen op, zo voelde de benen de hele reis nog niet en dat maakt gisteren ook weer een memorabele dag. Een ontbijt met een soort rijstpap, omelet, brood en koffie is het beste begin van de dag. Daarna weer eens een pinautomaat opzoeken en nog een extra kop koffie.
Het beste voor zware benen is doortrappen en om half twaalf fiets ik Guilmim uit. Deze stad heeft als bijnaam Gateway to the Desert, in mijn geval the Gateway out of the Desert. Met het verlaten van de stad laat ik de Sahara achter mij en vooral veel zeer bijzondere ervaringen. Volgende uitdaging is de Anti Atlas, het lagere gedeelte van het Atlas gebergte.
Met de wind in de rug nader ik de bergen snel en het is een welkome afwisseling na de tegenwind. De stijgingspercentages vallen mee en met de aanwezige wind wordt het niet al te warm. Bijkomend voordeel is dat ik naar zeeniveau ga en zodoende meer afdaal dan klim. De eerste lange afdaling is een verademing, lekker met hoge snelheid door het landschap.
De benen zijn redelijk hersteld maar het energieniveau is beperkt, na vijftig kilometer kom ik aan in Sidi Ifni. De stad heeft twee grote campings die volstaan met grote witte boomercampers. Ook op de boulevard zijn de meeste bezoekers de pensioengerechtigde leeftijd gepasseerd. Ik fiets door naar Ifni waar ik een kamer boek met dakterras en verder weinig doe behalve van de zonsondergang genieten.
أراك غدا
Top ontbijten als een keizer, geeft de hele dag brandstof. Want vraag mij af hoe je dat doet, je energie level en vocht hoeveelheid op peil houden in the dessert?
Prachtig die camping met veel witte campers.
Nou sparen dan maar, 😜.
Succes met de afdalingen en hoop windje in de rug.
🤛