Dag 241

Wederom een rumoerige nacht maar het overschot aan uren maakte dat ik toch weer redelijk uitgerust opstond rond half acht. Vandaag staat Boujdour op de planning als eindbestemming, 90 kilometer verderop en de eerste stad sinds Dakhla. Het is nog geen negen uur als ik na een noodleontbijt de weg op ga.

De zon komt dan net op boven de woestijn terwijl de maan nog boven de oceaan staat en ik fiets er tussen in. De wind en route zijn vandaag gunstig maar tegelijkertijd onvoorstelbaar saai, waar ik de vorige dagen nog een paar bochten of veranderingen in het landschap zag is het nu recht en voorspelbaar. De afgelopen dagen heb ik meer dan de vorige maanden mij afgevraagd waar ik in godesnaam mee bezig ben.

In tweeënhalve dag woestijn heb ik vaker aan liften of busritten gedacht dan in de zeven maanden hiervoor. Tegelijkertijd heb ik nog geen een keer muziek of een podcast aangezet. En daar tegenover staat dat deze route het meest avontuurlijk en indrukwekkend is van de reis tot nu toe. Dus voor een route met zo weinig hoogtemeters zijn er verdomd veel diepte- en hoogtepunten.

Naarmate de dag vordert draait de wind wat bij en zo kom ik rond één uur aan bij Boujdour, op de route was 1 tankstation na 25 kilometer die alleen benzine verkocht. Bij de controle aan de rand van de stad wordt naar mijn bestemming gevraagd en sinds Dakhla is mijn bestemming Amsterdam. Op ongeveer twee derde van de reis voelt het alsof ik aan de terugweg begin en voor het eerst voelt dat ook goed.

Of ik vandaag nog naar Amsterdam ging fietsen of dat ik eerst nog in Boujdour bleef slapen, vroeg de politieagent. Vandaag een bungalow op de camping met bank, douche en bed morgen zien we wel weer verder.

أراك غدا

Ps. Zijn natuurlijk geen kamelen maar dromedarissen en die zijn altijd tam volgens Wikipedia.