Met fris ruikende outfit verlaat ik Laayoune via een cafe voor een kopje koffie. Bij het checkpoint mag ik voor de verandering doorfietsen en dit lijkt voorlopig ook het laatste checkpoint te zijn. Vandaag fiets ik naar Tarfaya en dat ligt in Marokko en niet meer (Marokkaans) Westelijke Sahara. Voor ik daar ben nog even ruim honderd kilometer trappen.
Met twee rijbanen in elke richting en amper verkeer is het comfortabel fietsen, de wind neemt gedurende de rit echter weer toe. Van een prettige windkracht twee naar een aanzienlijk minder prettige windkracht vijf. En hoewel ik hem een aantal stukken in de rug heb blijft het continu geruis in de oren en opvliegend zand meer dan onbehagelijk.
Twee kleine dorpjes passeer ik zonder te stoppen, ik heb voldoende eten en drinken bij me en wil gewoon zsm Tarfaya bereiken. Vlak voor Tarfaya stop ik alsnog bij een tankstation voor wat suikers en sla dan af richting de kust. De halve liter Sprite was voldoende om voor de bestemming nog even een stuk in zuidelijke richting langs de kust te fietsen.
In december 2007 werd een veerdienst tussen Fuertaventura en Tarafay in de vaart genomen. Graag was ik met deze boot overgestoken in plaats van te vliegen. Helaas is de toegang tot de haven gevaarlijk en liep de veerboot in april 2008 averij op bij het verlaten van de haven. Het schip liep op de rotsen en is daar sindsdien blijven liggen en dat wilde ik graag zien.
Aangekomen trof ik twee jeeps met bestickering die ik al op veel tegemoekomende auto’s had gezien. Dit bleken deelnemers van de Budapest – Bamako rally en deze kwamen uit Polen. Ik werd hartelijk begroet en de vraag of ik zin had in koffie, we have an Italian machine, deze woorden deden mij glunderen. Zo stond ik met vier Polen in de Sahara met een echte cappuccino naar een scheepswrak te kijken. Wat een heerlijke reis is dit.
أراك غدا
Wees de eerste om te reageren