De rust is wedergekeerd in mijn buik en ik werd fris en fruitig wakker en klaar om naar Fez te fietsen. Het ontbijt smaakte nog beter dan gisteren en na een warm afscheid volgde de koude realiteit. Azrou ligt op 1300 meter hoogte en omdat er voor morgen sneeuw is voorspeld was er enige noodzaak bij een vertrek vandaag.
Bij dat vertrek was het rond de tien graden en miezerde het, vijftien kilometer verder zat ik op 1700 meter hoogte en was het nog maar vier graden en regende het nog iets harder. Normaal zou ik vanaf dan verheugd zijn dan ik tot de bestemming mocht afdalen maar dalen betekent nog verder afkoelen. En dat merk ik direct als ik met veertig kilometer per uur afdaal en regen en koude lucht met die snelheid tegen mijn gezicht slaan.
Zelden heb ik het op deze reis zo lang zo koud gehad, omdat alles zeiknat is heeft schuilen geen zin en dus maar even doorzetten. Halverwege is het opeens droog en nog voor ik mij echt gelukkig kan prijzen regent het alweer. Ik stop één keer om mijn accommodatie te boeken zodat ik niet bij een volle riad aankom.
De weersverwachting voor Fez bleek te kloppen, het is er droog en 15 graden maar dat doet mijn natte pak weinig goed. Als troost is er een McDonalds aan de rand van de stad waar ik tevergeefs ga opwarmen, het gevoel in mijn handen is zo ver weg dat ik het sausbakje van de kipnuggets niet open krijg, dat zijn nog eens problemen.
Mijn riad bevindt zich aan de rand van de medina en zodoende hoef ik mijn fiets maar drie trappen op te tillen. De douche met veel warm water en een dikke deken maakt een hoop goed.
أراك غدا
Wees de eerste om te reageren