Khaled de gids had ons vroeg uit bed getrommeld om zo de grootste drommen toeristen in Petra te kunnen ontwijken. Tijdens de weinige voorbereidingen die ik voor deze trip had getroffen las ik vaak over Petra, en menig thuisblijver was jaloers wanneer ik zei dat ik deze legendarische stad zou gaan bezoeken. Aan verwachtingen dus geen gebrek en getooid met arabierendoek begon ik aan mijn ontdekkingstocht.
De wandeling naar Petra gaat door een steile kloof met wanden van enkele tientallen meters hoog. Om het nog spannender te maken vertelde Khaled verhalen over eigenwijze toeristen die tegen het advies van hun gids in toch de kloof in gingen en door plotseling oprukkend regenwater werden verrast en allen verdronken. Ondanks dat er geen regenwolkje aan de lucht te zien was liepen wij vervolgens mak als lammetjes achter Khaled aan de kloof in. Een kilometer braaf wandelen later zagen wij wat Petra beroemd maakt: aan het einde van kloof doemt tussen de wanden de façade op van een indrukwekkend gebouw. Zeker 20 meter hoog en tot in detail uitgehakt in de rotsen biedt deze tombe (die ten onrechte de schatkamer heet) een magnifiek kijkje in de bouwkunsten van vroeger tijden.
Na een vers kopje muntthee bij de favoriete neef van Khaled (we zouden er nog veel tegenkomen) begonnen we aan de beklimming van de 818 treden naar het klooster van Petra. Omdat Jordaniërs weten dat toeristen graag cultuur zien, maar daar liever niet teveel voor lopen, en zeker niet in 30 graden, is er een traditioneel vervoersmiddel voorhanden: de ezel. Voor slechts 5 dinar word je in 20 minuten de berg opgereden en daarbij nog begeleid door een leuke local ook. Althans, de blonde meisjes in ons gezelschap, de rest krijgt geen hand op de billen bij het bestijgen van de ezel en moet zichzelf maar zien te redden. Ik zal eerlijk zijn, op de ezel vond ik het niet relaxed, en dat had niet eens te maken met het barbiedeken waar het zadel op zat. Mama vond het nog minder fijn op de ezel. 5 minuten lang liep ze te ruziën met haar local terwijl ze van links naar rechts over haar ezel zwiepte, die ondertussen vervaarlijk dicht langs afgronden drentelde. Volgens mama lag het aan het zadel, volgens de local lag het aan mama. Uiteindelijk stapte ze af, wat mij de gelegenheid gaf een goede zoon te zijn en ook af te stappen en met haar de tocht te voet te vervolgen. Onze ezels gingen naar beneden om daar 5 nieuwe dinars te verdienen.
De 818 treden waren het beklimmen meer dan waard. Het klooster was fantastisch en ook het uitzicht was fenomenaal. Na de 818 treden heb ik met Rik, Rolf en Sanna (vader en middelste dochter uit het eerder genoemde gezin) nog een klimtocht ondernomen naar de andere kant van de berg vanwaar je de schatkamer van boven kon bewonderen. Een barre tocht waarbij Rolf voor zijn leven heeft moeten vluchten voor een blauwe draak, hij is er met slechts een paar schrammen vanaf gekomen.
Petra heeft aan de verwachtingen voldaan en meer, het was een fantastische dag. Morgen in de bus terug naar Amann en onderweg nog een aantal bezienswaardigheden aandoen. Nu uitgeteld naar bed, tot morgen.
