Het hotel was recentelijk geopend en de uitbaters waren nog wat onwennig. Het ontbijt had wat missers maar alsnog voldoende yoghurt met cornflakes en witbrood met Nutella om aan de dag te beginnen. Vandaag staat Riga op de route en dan door naar een camping zuidelijk, totaal 140 kilometer.
Zo gemakkelijk als ik gisteren naar het hotel afdaalde, zo mocht ik vandaag de benen lekker warm trappen de heuvel op. Het was bewolkt maar droog en niet te warm, genieten. De supermarktdichtheid neemt hier weer toe en zo kan ik al snel het ontbijt aanvullen en de nodige repen voor onderweg.
Ondanks dat ik onderweg vaak meer van hetzelfde tegenkom, Sovjetflats en verlaten en vervallen gebouwen, blijft het mij fascineren. Overal nagenoeg dezelfde flats, vaak slecht afgewerkt én slecht onderhouden maar allemaal bewoond.
Wanneer ik langs een hamburgertent fiets voel ik net een paar druppels en in plaats van mijn regenkleding te pakken bestel ik een burgermenu. Na het eten is het weer droog en vervolg ik mijn weg, voor Riga kom ik nog langs Salaspils. Een plaats waar tijdens de Tweede Wereldoorlog een werkkamp was en een kamp voor Sovjet soldaten. Voor beide zijn indrukwekkende monumenten gebouwd.
Met name het monument ter nagedachtenis aan het kamp voor burger is met 25 hectare erg indrukwekkend. Volgens de informatie bij de ingang was dit door Krushchev mede gedaan om zo de aandacht af te leiden van de misdaden die onder Stalin waren gepleegd.
Het regende inmiddels en ik was nagenoeg alleen op het terrein, wat het geheel nog indrukwekkender maakte. Ik neem mij voor om op mijn route meer monumenten en gedenkplaatsen te bezoeken.
De regen blijft aanhouden en ondanks de verleiding om direct naar het zuiden te fietsen, zet ik door richting Riga. Ondanks dat ik er al eens ben geweest en steden niet heel relaxt zijn met de fiets is het uiteindelijk zeker de moeite waard. Ik fiets wat rond door het oude centrum voor ik mijn weg naar het zuiden alsnog vervolg.
Wat begint met een mooi fietspad langs een saaie weg en zonder regen gaat over in een vluchtstrook. Dan volgt er toch een stukje over een rustige gravelweg, dan op de hoofdweg is de vluchtstrook alleen nog een gravel strook en dan weer regen. Dan toch weer gravel en een regenboog en dan bereik ik het hotel. Ja de camping werd een hotel en door de regen was de stroom uitgevallen en mocht ik na 170 kilometer fietsen nog met bagage naar de vierde verdieping lopen.
Inmiddels is alles weer schoon, de elektra is weer aan en vandaag was een mooie dag. De regen maakt het avontuur soms nog avontuurlijker en met een hotel in het vooruitzicht en beter weer de komende dagen blijf ik lachen. En nu zeer tevreden slapen.
Tot morgen.
Wees de eerste om te reageren