Het duurde lang voor ik sliep en minder lang voor ik weer wakker was en zo zat ik rond acht uur al bij het ontbijt. Niet veel spannender dan gisteren maar wederom voldoende. Ondertussen zeikt het buiten, geheel volgens verwachting, van de regen.
Om half twaalf is het droog en vertrek ik weer richting het zuiden. De wind komt vandaag ook uit het zuiden en de wegen zijn in een dermate slechte staat dat ik met weemoed aan de gravelvluchtstrook van gisteren denk. Het asfalt is op zoveel plaatsen provisorisch gerepareerd dat het meer hobbel dan weg is.
Samen met de tegenwind en de toch nog onheilspellende wolken is het enthousiasme zeer beperkt vandaag. Dan zie ik in de verte een blauw bord en realiseer mij dat daar land nummer acht begint, Litouwen. Elke landsgrens geeft toch weer een bijzonder gevoel, op de fiets he, Litouwen.
De wegen worden er niet direct beter op in Litouwen en er vallen zelfs nog wat druppels regen. Wat wel opvalt is dat er in de dorpen meer vrijstaande huizen staan en minder inmiddels welbekende Sovjetflats. De staat van deze Sovjethuizen is wel net als bij de flats zeer divers en vaak niet al te best.
De wind neemt dan weer in kracht toe zonder van richting veranderen en na 50 kilometer hou ik het voor gezien voor vandaag. Een kebablunch en een zeer nette 5 euro camping zijn het eindpunt. De tent staat weer en ik heb een leuk gesprek met Nederlandse overburen. Morgen verder naar het zuiden met zon en minder wind, althans als de voorspellingen kloppen.
Tot morgen.
Wees de eerste om te reageren