Omdat ik mij zonder duidelijke reden tot doel had gesteld om vandaag naar de Zwarte Zee te fietsen, zat ik om 07.00 op de fiets. Eerst nog een rondje over de racebaan van de fietsacademie en dan op weg, 145 kilometer en 1500 hoogtemeters volgens de planning. Owja en een windkracht vier uit het Noordoosten.
Bij het verlaten van de stad is er weinig bijzonders en voor vandaag niet de grote autoweg maar een rustigere weg. De dorpjes op de route hebben soms een tankstation en soms een winkeltje. De dropjes hebben altijd een paar honden en een theehuis met terras waar mannen thee zitten te drinken.
Bij een winkeltje haal ik water en wat eten en buiten roept een man vanaf het terras, where you from? Na mijn Holanda volgde, you come drink Turkish tea. Een bakkie çai op zondagmorgen hoef je mij geen twee keer aan te bieden. Ik schuif aan bij twee heren, de thee komt, er wordt gegoogle translate en het leven is goed.
Na dit terras zwaai ik bij elk dorp naar de thee drinkende mannen die enthousiast terugzwaaien en aanmoedigingen roepen. Tussen de dorpen zijn echter veel eindeloze akkers waar de wind vrij spel heeft en heuvel na heuvel maakt het fysiek en mentaal uitdagend. Uit voorzorg heb ik nog geen hotel geboekt, eerst zien hoe ver ik kom.
In een grotere stad ook een grotere supermarkt en daar vul ik mijn reserves aan en heb een gesprek met een lokale Engels docent. Hierna geen akkers meer maar bos en meer heuvels. Het bos zorgt voor schaduw en luwte en stemt mij positief over het gestelde doel. Rond twaalf uur boek ik toch het hotel aan Zee.
Op de vele klimmen word ik steeds vaker aangemoedigd vanuit auto’s met zwaaiende handen uit ramen en enthousiast getoeter. Na het hoogste punt volgt dan eindelijk een mooie lange afdaling en in de verte de skyline van Istanboel. Maar dat is voor morgen, nog een klim over een berg en ik zie de Zwarte Zee.
Op dag 44 fietse ik langs de Oostzee, de laatste zee tot vandaag, 51 dagen later ben ik hemelsbreed 2000 kilometer zuidelijker bij de Zwarte Zee aangekomen. Je komt nog eens ergens met de fiets. Bij het hotel zie ik dat de geplande afstand klopte maar dat ik 500 extra meter had geklommen. Dat zal lekker slapen.
Tot morgen
Je bent een held Rik!
Wat een geweldige reis!