Na de ietwat teleurstellende eerste kennismaking met de jungle van gisteravond staan we ’s morgens op tijd klaar voor de canopy walk. Met een boot vol lotgenoten vertrekken we en gaan we een stuk stroomopwaarts richting het startpunt. Bij deze wandeling worden de houten trappen afgewisseld met “echte” junglepaden, we hebben de lange broek en lange mouwen in tegenstelling tot gisteren achterwege gelaten. Desondanks beginnen zich al snel zweetdruppels te vormen en wanneer ik mij als ware Tarzan wil bewijzen voor mijn Jane door een paar meter in een liaan te klimmen guts het zweet overal.
Na 800 meter trappen en paden komen wij aan bij het eerste hoogtepunt, de daadwerkelijke canopy walk. Tussen verschillende bomen zijn loopbruggen gebouwd waarmee je enigszins wiebelend je te midden van de jungle van boom naar boom verplaatst. Bijzonder om zo op bladhoogte het regenwoud te kunnen ervaren.
Na nog meer trappen en paden bereiken we nog twee uitkijkpunten van waaruit een groot deel van het park overzien kan worden. Bezweet en voldaan dalen we weer af naar het beginpunt van waaruit de boot ons terugbrengt voor de lunch #friedrice
Terwijl we lunchen komt er een busladingen Chinezen aanlopen met de nodige opnameapparatuur en vanuit alle hoeken van de rivier komen boten aangevaren die binnen enkele minuten alle Chinezen (4 per boot, 19 boten) al selfiend de rivier opvaren. Wij mogen ook reeds aantreden voor de middagactiviteit en stappen aan boord voor een bezoek aan een lokale stam gevolgd door de rapid shootings.
De lokale stam die in de jungle woont loopt in merkkleding en rookt Marlboro en voelt wat Efteling-achtig aan. Desalniettemin wordt op een leuke manier verteld over hun oorspronkelijke levenswijze en mogen we met hun blaaspijpen een teddybeer uit de boom schieten.
Wij zijn blij als de poppenkast voorbij is en toch wel benieuwd naar de rapid shootings waarbij we gegarandeerd nat zouden worden. De stroomversnellingen in de rivier blijken weinig succesvol om de bootpassagiers nat te krijgen, de gids die op de passerende boot een peddel strategisch in het water duwt heeft meer succes. Een onverwachte maar zeer welkome douche van rivierwater verkoeld ons. Na ruim een half uur gespetter keren we doorweekt terug bij ons startpunt en worden we door een jeep weer terug naar ons resort gebracht. Diezelfde jeep brengt ons na het diner weer naar het activiteiten startpunt voor onze laatste actie in Taman Negara, met weer een ander jeep gaan we op tijgerjacht. De laadbak zit al redelijk vol, of ik op het dak wil gaan zitten, tuurlijk wil ik dat. Zo rijden we onder een prachtige sterrenhemel met onze gids de jungle in opzoek naar wilde dieren. We worden al na vijf munten getrakteerd op een luiaard (van die hoyhoy k..reclame) waardoor iedereen vol verwachting de rest van de tocht tegemoet ziet. Na lang wachten wordt nog een klein luipaard gespot en ook een wild zwijn, een uil en enkele koeien. De olifanten en tijgers houden zich strategisch buiten het bereik van de schijnwerper van onze gids maar de gedachte dat deze prachtige dieren hier vrij rondlopen houdt ons in spanning. Onderweg terug treffen we nog een luiaard waarna we op ons balkon onder het genot van een biertje getuige zijn van een eeuwenoude Aziatische traditie, een bedrijfsuitje op het resort welke wordt afgesloten met karaoke. Terwijl ik dit schrijf wordt Aerosmith op brute wijze verminkt onder luid gejoel van 100 Aziaten. Welterusten Jungle, we hebben van je genoten.