De frisse lucht samen met de inspanning van gister deed onze nachtrust goed, kwiek en uitgeslapen stonden we rond half negen naast de campers. Met een goed ontbijt in het ochtendzonnetje filosoferen we vast over de dag en de geplande route.
De route van vandaag heeft een zeer democratisch karakter. De bron komt van de vrienden van Le Coffee Ride, deze heb ik verrijkt met een stop bij Lac de la Gileppe. Co heeft deze met zijn skills verder geoptimaliseerd.
De bron van Le Coffee Ride was vergezeld van de volgende disclaimer:
LEVEL : As this ride has some steep climbs at the start and a few technical sections up and down, we recommend this route for experienced off road riders.
Like a adventure ? Just go for it, you can always walk a bit, just be carefull …
Volle buiken, volle bidons en vol goede moed gingen we op pad. Kort na de start al grappend over hoe bekend het hier was, de extra route van gister werd in tegengestelde richting afgelegd. Maar al snel kwamen we op de eerste onverharde delen van de route terecht.
De lat was al hoger gelegd met een totaal van 1500 hoogtemeters, de ondergrond en de hellingshoek legden de lat gezamenlijk nog een flink stuk hoger. Het gravel was soms meer keien dan grind gecombineerd met stijgingspercentages van boven de 20.
Na een uur hadden we tien kilometer afgelegd en moest ik van Co verifiëren dat de route daadwerkelijk onder het kopje gravelroutes stond en niet onder het kopje extreem mountainbike routes. Nee echt, het was een gravelroute en route is route, lekker doortrappen.
De gemiddelde snelheid zo tot de lunch niet boven de 13km per uur meer komen. Met als hoogte- danwel dieptepunt een steil wandelpad waar trappen geen optie meer was. Uitdagend was de route zeker, de warme zon droeg bij aan de uitdaging.
Nadat we het Lac de la Gileppe als een paar keer tussen de bomen hadden zien liggen zien we een groter deel maar vooral de imposante dam in het geheel. De James Bond tune klinkt spontaan bij het zien van dit filmische geheel. Het kan ons verder op dat moment weinig bekoren aangezien we voor willen eten en drinken.
We laten het panoramische restaurant voor wat het is en ploffen stoffig neer op het terras van de burger bar. Om meerdere redenen kiezen we beiden voor de vega burger met patat en hydrateren met cola en een liter spa. Ondanks de inspanningen van een zwerm wespen om ons te verjagen laten we de lunch ons smaken en komen weer een beetje bij.
Voor de reserves neem ik nog een crêpe sucre voor we de bidons vullen en klikken weer in voor t vervolg. We rijden over de dam en langs het meer voor we verder de heuvels in gaan om voor de verandering nog wat te klimmen.
De paden zijn beduidend vriendelijker dan de mountainbike uitdagingen van de ochtend. Het werd steeds meer het gravel zoals dat in de mooiste gravelverhalen wordt beschreven. Ik citeer Marco Glorie, dit zijn de mooiste gravelpaden die ik in mijn leven heb befietst. Zo mooi dus.
Wanneer we de laatste noemenswaardige klim hebben gehad kunnen we uitkijken naar afdalingen. Zo ook een mooie singletrack met wel verschillende hoge boomwortels. In mijn enthousiasme weet ik op precies het juiste moment de verkeerde rem te gebruiken. De voorrem, het gewicht verkeerd, een slowmotion front flip tot gevolg met de onvermijdelijke lach van Marco als reactie. Hij ziet dat er geen fysieke of materiële schade is en kent mij al lachend douze points toe voor de afsprong.
Zo langzaam als het sommige momenten ging zo snel dalen we later af over asfalt met snelheden tot 60 km per uur. Mede hierdoor zijn we nog voor sluitingstijd bij de lokale carrefour voor de nodige boodschappen.
Met pasta, salade en garnalen van de Safari Chef komen we weer een beetje bij. Het feit dat Marco ver na het eten pas zijn ketting schoonmaakt en smeert zegt iets over de uitputtingsslag van vandaag. Maar we kijken vooral weer terug op een nieuwe dag om nooit te vergeten. Op tijd naar bed en morgen een nieuwe route.
Wees de eerste om te reageren