Bij het krieken van de dag voelt alles al anders, vandaag de laatste kilometers naar Berlijn, de laatste dag in het zadel. Met die gedachte togen we naar de ontbijtzaal waar ook alles anders is dan anders. Geen buffet maar gedekte tafels al voorzien van brood sap en yoghurt. Wanneer we plaats nemen brengt de kastelein ons een etagère met zoet, vlees en fruit.
Even later krijgen we vers gekookte eieren en een thermos met koffie, van die laatste zijn de verwachtingen bijzonder laaggespannen. Maar zoals gezegd is vandaag alles anders en zelfs de koffie smaakt naar koffie. Behalve het oneven aantal broodjes waar wij met onze dwangneurotisch trekjes moeite mee hebben is het een prima ontbijt.
Voor de laatste keer de tassen strak op de fietsen en de bidons vol, ondanks dat een rustdag het lichaam niet slecht zou uitkomen voel ik dat de geest het fietsen gaat missen. Maar zover is het nog niet, nog 100 door Co zorgvuldig geplande kilometers naar Berlijn.
Ook in Duitsland is het vandaag Hemelvaartsdag of Christi Himmelfahrt, een feestdag dus we moeten maar zien wat er open is onderweg. Het eerste deel van de route leidt sowieso niet langs enige middenstand en enkel over bospaden.
Routemeister Co had wat leuke plaatjes op de planapp gezien en zo geschiedde dat wij rond half tien via een achteringang het terrein van de Testgelände Technische Sicherheit – BAM TTS oprede. Een testterrein voor allerhande voertuigen dat stamt uit het begin van de vorige eeuw.
We testen onze fietsen op onder andere de verwindurungsbahn, kletterstufen en steigungsbahnen. Fietsen en fietsers slagen met vlag en wimpel en door de bossen trekken we verder.
Dat we inmiddels in omgeving fietsen met meer meren dan de voorgaande dagen is af te meten aan het aantal muggen dat ons bevliegt wanneer we voor de nodige stroopwafel stoppen. Om te voorkomen dat we de rest van de dag lopen te muggenziften trappen we snel door.
De laatste dagen heb ik wanneer ik niet fiets of slaap last van een hoest die overeenkomt met de blaf van een zeehond, los van dat deze niet bijdraagt aan mijn nachtrust voelt het deze ochtend alsof die mijn lijf verder probeert te verzieken. Een nauwkeurig gebalanceerd dieet van liters water met isotone poeders, repen, stroopwafels en winegums afgetopt met op kipkerrie lijkende appeltaart zorgt dat ik mij na de lunch alweer fit voel.
We fietsen door Bestensee, hier heeft Marco zijn schoonopa een huis gehad waar hij zelf ook vaak is geweest. We fietsen langs het huis, draaien drie keer om voor nog meer foto’s en laten Bestensee achter ons alvorens de veldwachter wordt ingeseind vanwege de verdachte fietsers.
De hele dag merk ik dat ik met een andere blik naar mijn fietscomputer kijk, waar tot vandaag de oplopende kilometers een doel waren om ons hoofddoel te bereiken voelt elke kilometer nu als een minder op dit avontuur. Ik heb geen moment getwijfeld dat we het zouden halen maar had rekening gehouden met momenten waarop ik mij zou afvragen waar ik in hemelsnaam mee bezig was en waarom ik dit aan het doen was. Die momenten waren er niet, ik heb oprecht van elke kilometer genoten.
Met gemengde emoties rijd ik dan ook de buitengrenzen van de stad binnen en zie dat we nog zo’n 15 kilometer hebben te gaan tot de Brandenburger Tor, ons einddoel. Een lang strak fietspad brengt ons dichterbij de stad en wanneer we omringt worden door de stadse bebouwing voel ik vooral enthousiasme en een zekere trots.
De route leidt ons over de voormalige luchthaven Berlin Tempelhof, fietsend over de landingsbaan die nu onderdeel is van een stadspark geven we elkaar een clichématige high five en met de handen in de lucht trappen we euforisch verder.
Als kers op de taart loopt de route naar de Branderburger Tor over Unter den Linden. De grote groepen toeristen en vrije duitsers trekken zich niks van ons aan als we zeer tevreden onder de poort uitklikken en met dezelfde lach als waar we mee begonnen een selfie maken.
Zaterdag met de trein terug en dan eens denken over de volgende bestemming.
Dit hele avontuur was niet mogelijk geweest zonder Marco Glorie, Co, de routemeister. Tevens adviseur en klankbord voor al mijn fietszaken en training inzichten en voedingsadvies. Bovenal een meer dan goede vriend die het maar mooi heeft uitgehouden met mijn slechte grappen en gesnurk de afgelopen week. Prima!
Wees de eerste om te reageren