Die scheids is niet goed hoor!!

Voetbal vind ik maar niks, stom spel en al die achterlijke hooligans, doe mij maar rugby. Dat was mijn standpunt tot een aantal maanden geleden maar vanavond zat ik in een vol Camp Nou als een bezetene te juichen bij de derde goal van Messi. Mijn interesse begon bij een voetbalvrouw en is doorgeslagen naar de sport zelf. Zelf kan ik er niks van maar inmiddels zie ik precies wat een ander fout doet en wanneer de scheids verkeerd fluit.

Mijn sport om te beoefenen blijft echter nog wel rugby, kwee keer per week ga ik trainen met de heren van rugby club CNPN. Dinsdagavond vanaf half acht op straat, het veld wordt verbouwd vanwege het Europees Kampioenschap atletiek in juni. Dat het een schande is dat wij daarom op straat moeten trainen heeft zelfs de krant al gehaald met foto. Op donderdagavond wordt er op een kunstgrasveld getraind, hetzelfde veld waar het rugby team van FC Barcelona ook speelt en het was even wennen maar rugby kan zeker wel op kunstgras gespeeld worden.

Dit weekend zou ik zelfs met mijn nieuwe team op het vliegtuig stappen om een wedstrijd in Engeland te spelen. De wedstrijd ging niet door helaas maar dit bood mij wel de kans om de wedstrijd FC Barcelona – Valencia bij te wonen. Monique was getroffen door een virusje (niks ernstigs gelukkig) dus besloot ik om alleen te gaan.

Daar zat ik tussen de echte fans die erbij elke wedstrijd bij zijn en niet alleen, nee met de hele familie. Kinderen, ouders, ooms, tantes, opa en oma, de hele familie zit in het stadion, kinderen op schoot complete voedselpakketten mee en allemaal heel hard schreeuwen. Op de rij voor mij zat een meisje van een jaar of zes bij moeders op schoot wild gebarend de meest wilde taal uit te slaan, alles in het Catalaans maar een ding was duidelijk; de scheids deed heel weinig goed en mocht van wat ik eruit op kon maken gelijk met pensioen of zelfs erger. De spits van Valencia heeft in zijn familie veel vrouwen die het oudste beroep ter wereld beoefenen en de keeper van dat team zou niet lang meer te leven hebben met alle ziektes die zij hem toewenste.

Gepassioneerd zijn ze allemaal van jong tot oud, of het de juiste opvoeding is betwijfel ik maar voor hetzelfde geld had dit meisje deze teksten op school geleerd van de juf.

Volgend jaar rond deze tijd zit ik zelf misschien wel net zo fanatiek in het Spaans mee te schreeuwen want ik vind het een geweldig gevoel, lekker met 90.000 man schreeuwen dat de scheids het veld af moet en met een witte zakdoek zwaaien.

Verder gaat alles hier gewoon door, afgelopen maandag lichte paniek omdat de hele stad bedekt was met een laag sneeuw en daarvoor zijn we hier niet naartoe gekomen. De paniek was van korte duur, dinsdag waren de palmbomen weer helemaal groen en de temperatuur weer normaal. Over de zaak zou ik weken terug al meer vertellen maar dat stel ik lekker nog even uit op ze Spaans tot mañana en misschien dan wel nog een keer tot mañana. Sommige dingen gaan namelijk niet altijd zoals je zou willen dat ze gaan en dat zorgt dan voor vertragingen, belangrijkste is hou het hoofd koel en uiteindelijk komt het allemaal goed.

Volgende bericht komt vanuit het prachtige Santa Monica alwaar wij vijf weken zullen genieten van de zon met de kap naar beneden in een witte Ford Mustang, je kan het namelijk ook niet doen!

Nu snel de koffer pakken en dinsdag vroeg naar Nederland om mijn Diploma in ontvangst te nemen.