Vannacht werd ik rond half drie wakker, het bliksemde en het donderde en de regen kwam met heule grote bakken naar beneden. Er liep een kleine rivier door de straat en ik draaide mij nog eens om.
Ik sta alsnog vroeg op, eet een flink ontbijt en neem mij voor om net als gisteren de regen vandaag te vermijden. Half acht verlaat ik het hostel en fiets ik een haast verlaten stad uit op deze zondagmorgen.
Doel is 85 kilometer naar het volgende hotel en op basis van de apps moet ik daar voor twaalf uur zijn om het droog te houden. Onderweg veel bos en wisselend natte en droge wegen. Op sommige plaatsen heb ik de regen net gemist. De lucht blijft grijs en het landschap wordt steeds glooiender.
Onderweg is er geen winkel open en op straat is het overal rustig behalve in en rond de kerken. Met voldoende proviand behoed ik mijzelf om hosties te moeten bietsen.
Gaandeweg blijkt dat ik alle buien heb ontweken en net voor twaalf uur kom ik aan bij het hotel. Mijn kamer is nog niet klaar maar het restaurant is open. Tevreden over de geleverde prestatie plof ik neer en een lunch later kan ik lang douchen en kom ik tot het avondeten niet van het bed af.
Voor het diner meld ik mij weer bij hetzelfde restaurant, het hotel is inmiddels overgenomen door een bruidspaar en meer dan honderd van hun gasten. In mijn t-shirt en korte broek loop ik tussen de kostuums en jurken naar buiten.
Wanneer ik pasta en een 0.0 bestel, vraagt de ober of ik daar “juice” bij wil. Ik overweeg eerst of dit over het bier of over de pasta gaat en kies ervoor om zo onnozel mogelijk het woord “juice” te herhalen. Het is in Polen gebruikelijk om wat frambozen siroop door je bier te doen.
Niet veel later zit ik aan een halve liter Heineken 0.0 met frambozensmaak. Of ik het vaker ga drinken valt nog te bezien. Ondertussen blijft het buiten regenen en zie ik morgen wel hoe de vlag er dan bij staat en waar ik heen ga.
Tot morgen
Wees de eerste om te reageren