Dag 88

Om met de conclusie te beginnen, vandaag was geweldig en fantastisch en nog meer superlatieven. Het was de 13de dag op rij op de fiets en hoewel het lichaam soms wat sporen van vermoeidheid toont, wint de wil om te fietsen. De wil die wordt gevoed door beperkt interessante overnachtingslocaties en te hoge temperaturen om die locaties verder te ontdekken. 

De wind en regen in Polen waren met name uitdagend voor het hoofd, de hitte en het klimmen dagen mij fysiek uit. De beloning na de regen is een douche, de beloning na een klim is koude cola, veel mentale voldoening en een verfrissende afdaling.

En er werd vandaag over het Balkangebergte geklommen, 1935 hoogtemeters en het hoogste punt op 1445 meter. Daar kwam ik net na twaalf uur aan en zonder veel woorden dronk ik dus koude cola en at wat. De route stuurde mij vervolgens de historic road op, dat is Bulgaars voor gravel dus ik blij, meer gravel meer beter.

Het historische gravel was vaak grof en gecombineerd met stukken kasseien wat het zeer uitdagend maakte. Daarbij was de grootste verrassing dat ik eerst nog een stuk moest klimmen. Maar toen, boven op die berg, prachtig gravel, eindeloos uitzicht en een ultiem gelukkige fietser.

Dit soort plekken, dit soort uitdagingen, die maken dit fysiek en mentaal zo enorm bijzonder. En dan de wetenschap dat ik nu bijna 7000 kilometer op een fiets heb afgelegd en komende week Turkije binnen ga fietsen, ik heb er geen woorden voor. Toch knap dat elke dag toch een heel verhaal schrijf:)

De historische weg bleek eigenlijk ook een wandelpad en ook een latere afdaling had niet eerder een fietser gezien. Door struiken en over rotsen kom ik uiteindelijk weer bij het asfalt en volg het asfalt naar het dal waar Sofia ligt. Na het omhoog ploeteren vlieg ik nu naar beneden.

Bijna 10 uur na mijn vertrek uit Montana kom ik na 110 kilometer bij mijn hotel in Sofia aan, zeer tevreden en blij met een bad op de hotelkamer.

Tot morgen.