De onrust heeft plaatsgemaakt voor meer rust en zit ik rond tien uur op het terras in Shkodër aan de koffie met taart. Op 8 november neem ik een boot van Split naar Ancona in Italië, even heb ik overwogen om toch “bovenlangs” te fietsen maar na Italië heb ik genoeg uitdaging dus nu neem ik de tijd.
Ook hier wordt het herfst en wordt er voor de komende drie dagen flinke regen voorspeld. Ook daalt de temperatuur wat en worden de dagen korter. Dit sluit dus goed aan bij mijn tempo, behalve de regen dan.
Vandaag de laatste 35 kilometer Albanië en ik neem de omgeving nog eens goed in mij op. De zichtbare verschillen in levensstandaard zijn niet te missen wanneer een nieuwe Mercedes een paard en wagen inhaalt. En daarnaast fietst de zeer bevoorrechte westerse gelukszoeker.
Alle indrukken die ik tot nu toe heb opgedaan maken dat ik gewend ben aan straathonden, autowrakken, vuilnis, verlaten en vervallen gebouwen. Die realisatie doet me ook weer beseffen hoe bijzonder deze hele reis is.
Tot vanmiddag had ik Albanië en Montenegro zonder twijfel in dezelfde categorie geschaald. Na nog geen dertig kilometer blijkt Montenegro een stuk opgeruimder en Westerser te zijn, het heeft geen eigen valuta en gebruikt de euro alvast. Er rijden aanzienlijk minder Mercedessen rond en er is een Burger King waar je dus ook gelijk 13 euro voor een menu betaalt maar het was wel lekker.
Mijn accommodatie is een appartement op de vierde verdieping van een klassiek flatgebouw. Andere bewoners zeggen dat de fiets niet in de lift past, een uitdaging die ik graag aanga en vanzelfsprekend win. De supermarkt voorziet weereens in mijn proteïne behoefte en met een goed bord pasta ben ik klaar voor de regen.
Tot morgen
Wees de eerste om te reageren