Na een middelmatige nachtrust en idem ontbijt vertrok ik kwart voor tien met enige spanning dat ik niet nog meer metaalsplinters tegenkom. Gisteravond had ik de eerste lekke band sinds Hvar geplakt, dat is 5000km zonder lek en hoop nu weer 5000km voort te kunnen.
De eerste 50 kilometer van vandaag gaan lekker vlot, het is niet heel warm en nagenoeg windstil. Een verademing na de afgelopen dagen. Verder zijn die kilometers vooral saai en druk met veel verkeer, veel verkeer zonder roetfilters ook. Dat doet de stemming weinig goed maar na vijftig kilometer wordt het snel rustiger en nader ik het Atlas gebergte.
Voor het klimmen begint maak ik voor het eerst kennis met boomgeiten, geiten die in bomen klimmen om de groenste blaadjes te eten. Vermakelijk om te zien hoe ze in en uit de bomen klimmen. Ondertussen staat de zon hoger en wordt het ook warmer en als snel druipt het zweet van mijn hoofd.
Gaandeweg wordt het uitzicht steeds weer indrukwekkender. Na de eerste tien kilometer klimmen kom ik in het gebied dat vorig jaar getroffen is door een aardbeving. Hoewel de weg vrijgemaakt en hersteld is, zijn er nog voldoende aanwijzingen van de schade. Naast dorpen staan containers en tenten waar mensen wonen in afwachting van herstel en of nieuwbouw van hun huizen.
Onderweg naar de top zijn er nog een paar restaurants en winkels waar ik dankbaar koude of semi-koude frisdrank koop. Wanneer ik op bijna 2100 meter hoogte mijn navigatie aangeeft dat ik mijn bestemming heb bereikt zie ik niks. Na nog een bocht zie ik mijn accommodatie, die tevens de top van Tizi ‘n test markeert. Een koude cola, warme douche en tajine met kip zijn de voorbereiding op een goede nachtrust.
أراك غدا
Chapeau hoor, weer 2100 m top bereikt, en niet de meest gezellige route zo te lezen. Wel weer de beloning van koud drankje en tajine met kip. T zijn de kleine dingen die t doen,😅. En weet uit ervaring dat je iedere dag krijgt wat je nodig hebt.
Fijn en goed rusten voor de dag van morgen. Succes 🍀