Makelaarswereld, interessant, jong bedrijf, veel stagiairs, commissiebasis en 7 dagen per week beschikbaar zijn om met potentiële klanten naar huisjes te kijken. Klanten die dan toch iets zoeken met de wastafel rechts van de vaatwasser en niet links. Een terras dat net een paar graden in de verkeerde richting ligt en ga zo maar door. Rik is geen makelaar.
Hier kwam ik na enkele dagen bij Casamona achter, om goed te zijn is het veel werk en daarom moeilijk te combineren met onze eigen zaak. Ja tot op heden is dat zeker geen fulltime job geweest en dat zal het voorlopig ook niet worden. Wel moet er steeds meer tijd aan besteed worden en die tijd kan ik dus niet gaan gebruiken om op commissiebasis verveelde Engelsen te helpen om hun Spaanse droom te realiseren.
Mij dus maar weer gericht op nuttige klusjes in en om het huis en afgelopen zondagavond zijn Mo en ik naar Girona gereden om vanaf daar naar Glasgow te vliegen. Glasgow ligt in Schotland, Het klimaat in Schotland wordt mede bepaald door de richting waarin de Schotse bergen liggen en die schotse bergen liggen niet echt gunstig.
De zomers zijn over het algemeen vrij koel (lees: behoorlijk fris): de gemiddelde temperatuur in de maand juli is 13-15°C, maar ’s middags loopt deze vaak op tot boven de 20°C om vervolgens weer heel snel te zakken. De meeste regen valt in de noordwestelijke en zuidoostelijke bergachtige gebieden. Kortom; echt warm is het er niet en zal het er ook nooit worden en uitdrogen zullen ze daar ook niet.
Wij waren niet in Schotland om de mooie natuur te bewonderen of om eens te kijken hoe een doedelzak nou in het echt klinkt of hoe het nou voelt om een kilt te dragen. Wij zijn naar Glasgow gevlogen om een concert van Rod Stewart bij te wonen. Voor de lieve lezers die niet weten wie dat is (zoals ik een jaar geleden) Rod is categorie Rolling Stones alleen dan iets andere muziek maar dezelfde rockstar lifestyle. Ron Wood heeft deel uitgemaakt van Rod zijn bandje Faces en de jaarringen staan bij beiden op het gezicht.
Na een druilerige maandagmiddag in downtown Glasgow te hebben doorgebracht werd duidelijk dat Glasgow een heleboel oude gebouwen heeft en een heleboel bleke en te zware inwoners. Wij hebben een lunch gegeten in een pub en waren op tijd weer in het hotel. Na 18 concerten op de stoelen achterin de zaal werd dit voor Mo de eerste keer tussen het gewone volk voor het podium. Er waren slechts honderd wachtenden voor ons toen wij bij de concertzaal aankwamen en wisten een mooi plekkie te bemachtigen drie meter voor het podium.
Ondanks de leeftijd van de zanger en de bezoekers was er geen rekening gehouden met rollatoroudjes en dus geen vijf meter kwijlende schuddende bejaarden voor het podium. Alleen een paar beveiligers en een beetje geluidsinstallatie stonden tussen ons en Rod. Een van de beveiligers was enigszins geïntimideerd door mijn camera en wilde die in beslag nemen. Met enkele woorden had ik snel uitgelegd dat ik een hele slechte amateurfotograaf ben en na een second opinion bleek mijn camera toch niet zo professioneel en mocht ik lekker plaatjes schieten.
Voor een man die vier maanden na de negende Elfstedentocht geboren is bewoog hij nog erg flexibel over het podium en wist ondertussen nog een leuk stukje te zingen ook. Het zweet gutste van zijn hoofd en verontschuldigde zich omdat hij niet helemaal TOPfit was, wij vonden het hoe dan ook een geslaagd optreden en een geslaagde avond.
Dinsdag weer terug gevlogen en weer in de auto gestapt die nog geen 48 uur op Girona airport had gestaan. Kosten parkeren €18,- op Schiphol ben je dat al kwijt als je onder de slagboom door bent.
Eenmaal thuis de 1100 foto´s nog eens rustig bekeken en nu wachten op de komst van Jerke en Yvonne in de fiësta!
Wees de eerste om te reageren