Zoals de trip naar Berlijn in ongeveer tien whatsappberichten was beklonken zo sprak ik Marco eerder dit jaar via Whatsapp en nu liggen we ieder in een tentje ergens in Frankrijk. Gisteravond stapte ik in Amsterdam in de nightjet en Marco kwam er in Utrecht bij. Toen Marco instapte hadden we reeds 50 minuten vertraging dus we gingen snel slapen, we zouden om 06:20 in Bazel aankomen en vanaf daar zouden we terug naar Utrecht fietsen.
We sliepen verrassend goed en rond 5:15 werden we wakker, in Frankfurt, waar de trein om 02:00 had moeten vertrekken. Locomotief stuk en we mochten met de ICE alsnog naar Bazel. Bij Mannheim kwamer er nog zes fietsen de ICE binnen en die hadden een reservering dus wij mochten op de volgende wachten. Ter plekke besloten we maar vanaf hier naar Utrecht te fietsen.
Op t perron verkleden we ons en Marco had in recordtijd een route gebouwd. Ondanks twee matige nachten fietsten we goed geluimd Mannheim uit. Gelijk weer vertrouwd, woordgrappen in overvloed, koffie en taart en veel kilometers.
We krijgen regen, moeten klimmen maar vooral ook gravel en meer gravel meer beter dus we trappen vrolijk verder. Na 126 kilometer en ruim 1000 hoogtemerers komen we op de camping aan, geen hotels deze keer. We zetten ieder onze tent op, douchen en genieten van een Marokkaanse maaltijd voor we voldaan in slaap vallen.
Morgen trappen we verder Frankrijk in met de wind in de rug.
😊