De nacht was goed en de benen en het hoofd hadden er weer zin in. Omdat ik als doel had om te gaan wildkamperen vertrok ik niet te vroeg. Op die manier kom ik rond zonsondergang aan en val ik niet te veel op, aldus geleerd op het internet.
Bij het verlaten van de stad zorg ik dat ik genoeg eten en water heb en trap zo vrolijk weer een snelweg op. Benieuwd of dit 120 kilometer gaat duren ben ik niet lang want al snel ga ik naar een rustige weg en daarna zelfs een prachtige gravelweg. Het leven is goed.
Bij een klein dorp stop ik voor koude dranken, krijg er een kopje çai bij en de buurman toont trots zijn BMW motor. Ik vervolg mijn weg en de omgeving wordt weer bergachtiger en de dorpen weer kleiner. De volgende frisdrankstop is tegenover een thee terras en Aziz die nog op de Kinkerstraat heeft gewerkt, tolkt vandaag.
Dan volgt een lange klim en net voor de top heb ik honger en dorst en dan komt een bekende auto mij tegemoet. Mijn Turkse moeder was een paar dagen naar Alanya met een neef en op de terugweg vonden ze mij met eten, drinken en warmte. Ik heb echt mazzel.
De kampeerplek die ik op het oog heb is een park boven op een berg aan een beekje en met een watervalletje. Ik hoop dat het is zoals google toont want verder is er weinig in de omgeving. Op het laatste stuk weg word ik nog ingehaald door een gezin en dan zie ik de eerste picknicktafels. Naast picknicktafels ook overdekte plateaus boven het water, plateaus waar precies een fiets en tent op passen.
Het gezin dat mij inhaalde nodigt mij uit voor eten met behulp van Google Translate. Zo communiceren we de avond door en genieten van gegrilde kip die ik aanvul met pasta. Ik ben nogal selectief qua wildkamperen en daar ben ik zeer tevreden over.
Tot morgen
Wat super gaaf en stoer !!!😎👍💪🏻👏