Om zeven uur begon ik aan een lange klim van ruim 800 hoogtemeters, de relatieve lage temperatuur en het goede ontbijt maakte dat ik zonder noemenswaardigheden de top bereikte. De drukke weg kon ik nu verlaten en reed voor de verandering weer eens door het landelijke niet toeristische Turkije.
Dit maakte ook dat alle waarom doe ik dit gevoelens van gisteren geheel verdwenen. Na een kudde geiten en koeien op de weg en vrolijke begroetingen kwam ik helaas wel weer op een hoofdweg maar dit kon de pret niet drukken. Met oortjes in en meezingend met onder andere Skik had ik niets te klagen en met mijn banden vol met wind niemand die me iets doet.
De brede vluchtstrook maakte dat ik genoeg ruimte had en het vuil zorgde voor een lekke band. Dit wel op een plek met mooi uitzicht en een groenteverkoper die mij in het Turks uitlegde hoe ik een band moest plakken. Met de banden weer vol wind volgde twee lange afdalingen door het mooie landschap.
Na 127 kilometer en 1650 hoogtemeters kwam ik aan bij mijn hotel in Aydin, een prachtig oud gebouw met een mooie kamer en Egyptisch katoenen lakens. Dit alles voor minder dan de prijs van een overnachting op een Zweedse camping. Na wat struinen door het centrum en een heerlijke maaltijd lig ik op tijd in bed. Nog drie dagen voor ik de Turkije achter mij laat en met de boot naar Athene vertrek.
Tot morgen
Wees de eerste om te reageren