Fietsen maakt hongerig, zoveel mag duidelijk wezen inmiddels, en vanmorgen had ik al trek bij het wakker worden. De gastvrouw van het hotel nam haar taak serieus en met verse pannenkoeken, gekookt ei, yoghurt met noten, vers fruit en een cappuccino werd een goede bodem voor de dag gelegd.
Het sociale gat na vorige week en de lagere temperaturen en het feit dat ik geografisch richting huis fiets maakte mij gisteren minder vrolijk. Die realisatie samen met een haast magische Toscane in de mist maakte dat ik vandaag opperbest aan de dag begon. Het sociale gat vult zich wel weer en ik ben nog niet onderweg naar huis namelijk.
Daarbij een route over de beroemde witte wegen van Toscane tussen de cipressen door met nog restante laaghangende wolken tegen heuvels in herfstkleuren. Mooier wordt het niet en ik volg zo lang mogelijk de Francigena gravel, de gravel variant van de Francigena pelgrimsroute.
Alsof dat allemaal nog niet genoeg is fiets ik Siena binnen en na een paar stevige klimmetjes kom ik op het centrale plein uit. Met een porchetta panini geniet ik van deze prachtige plek om daarna lang af te dalen. Dat het later nog een uur regent kan de pret niet bederven, helemaal als ik mij later in een hotel bij de open haard kan opdrogen en opwarmen.
A domani
Wees de eerste om te reageren