Na twee nachten in een bed in de stad word ik weer, als vanouds, om kwart over vier wakker als de vogels de zon luidkeels verwelkomen. Na wat gerommel slaap ik verder tot half negen en besluit rustig aan te doen vandaag.
Na ontbijt, koffie, telefoontje, gesprekje met de buurman en opruimen vertrek ik tegen twaalf uur. Van Helsingborg tot Gotenburg loopt het Kattengattleden, dé Europese fietsroute van het jaar 2018, maar dat weet iedereen wel natuurlijk.
De route loopt langs de kust en langs de mooiste plekjes, maar veelal gewoon over fietspaden en dus geen gravel. Minder gravel is minder beter. Wanneer ik gravel zie, wijk ik dan ook graag even van de route af, het voelt vrijer, avontuurlijker en dichter bij de natuur ofzo. Hoe dan ook, meer gravel, meer beter, meer blije Rik.
Omdat ik laat vertrek stop ik ook weer snel bij een supermarkt voor lunch boodschappen. Ik heb mij voorgenomen wat meer selfsupporting te worden en wat minder uit te gaan lunchen. Kijken of ik überhaupt uit kan met het begrote dagbudget.
Als ik verder fiets op zoek naar een mooie locatie om de gekochte lunch te nuttigen passeer ik een dame die met haar fiets aan de hand loopt vanwege een lekke voorband. Ik bied hulp aan en plak de band, mevrouw was nog jarig ook en helemaal blij dat ze niet nog een uur moest lopen. Met deze verse karmapunten smaakte de lunch aan zee nog beter.
Vannacht wil ik het allemansrecht eens benutten en zoek een geschikte plek. Onderweg eerst nog langs de supermarkt voor het avondeten en op de parkeerplaats score ik nog een gratis vaccinatie tegen tekenbeten.
Bij een shelterplaats aan zee tref ik nog enkele wildkampeerders en zet mijn tent op. Ik maak weer eens mijn eigen eten en socialize nog wat met wat medefietsers. Tevreden en ruim binnen budget kruip ik mijn tent in, morgen verder naar het noorden.
Wees de eerste om te reageren