Na een goede tapas maaltijd sliepen we goed en diep en werden wakker in een koud appartement, de verwarming bleek afgeslagen maar dit werd gelukkig snel opgelost zodat we warm op weg konden. Er wacht ons een kortere route maar met extra hoogtemeters.
Het begin van de route stemt optimistisch en na 17 kilometer stoppen we in Moratalla bij een terras. In de zon bestellen we cortado, cola en tostada en het leven is goed. Omdat dit voor de rest van vandaag het laatste dorp is, slaan we ruim in bij de supermarkt voor we verder trappen.
Dan wordt de route steeds meer afgelegen en steeds meer gravel en steeds grover gravel. Er volgen beekjes die doorkruist moeten worden en steeds moeilijker begaanbare stukken van de route. Meermaals worden we ingehaald door enduro motoren die verbaasd opkijken van dit fietsende duo.
Als we rond half drie qua kilometers halverwege zijn stoppen voor pan con queso de cacahuetes en herplannen we de route naar wielrennen. Dat laatste zorgt ervoor dat we meer op de wegen blijven, dit stelt ook niet teleur als we later door een prachtige vallei fietsen. Rond vijf uur komen we het uitgestorven Pedro Andrés binnen en waar na een telefoontje het hotel wordt geopend voor ons en om acht uur zelfs een restaurant open gaat.
Hasta mañana
Wat weer een belevenis, afwisselende route, maar Rik het WestFriese taaltje lijkt er nog niet op hoor! 😂😂
Het is nog steeds genieten van jouw ervaringen!!🎄