Afgelopen dagen waren avontuurlijker dan we beide hadden verwacht en ook was het aanzienlijk kouder dan we hadden gehoopt danwel verwacht. Daarbij realiseerde ik me dat ik sinds ik 19 november uit Rome vertrok welgeteld één dag niet gefietst heb. Mijn lichaam zou een rustdag wel op prijs stellen maar de kust roept.
Na wat extra koffie verlaten we het heerlijke appartement in Granada en zonder ook maar een glimp van het Alhambra trekken we richting het westen. Het is dan twee graden en de zon staat nog te laag om de gevoelstemperatuur veel hoger dan die twee graden te maken. Daarbij dalen we enigszins en gaan we dus hard met een extra frisse rijwind tot gevolg.
Een taaie klim, een saaie weg en verschillende emoties vanwege de aanstaande herenigingen met familie maken mij wat minder gezellig. Gelukkig is er dan een klein supermarktje met donuts en cola en stijgt de temperatuur bij een lange klim voldoende om kort kort verder te trappen. Dan een mooie eerste afdaling en een muziekje en de sfeer zit er weer goed in.
Het is bijna vier uur als we aankomen in Ventas de Zafarraya en we onze laatste kitkat eten, vanaf hier is het nog 25 kilometer en ruim 1000 hoogtemeters naar de kust. Het zijn dus eigenlijk laagtemeters want we gaan naar beneden. En dat gaat lekker, met 50 kilometer per uur zwieren we naar beneden om uiteindelijk in Torre del Mar op het strand finishen.
Hasta mañana
Toppers 👍👍👍
Onwijs maar wat koud
Had ik niet verwacht
Na de laatste tijd weer hebben gevolgd
Maar hier na gister volop in de zon in ene windkracht 7 uit de bergen
Maar het is zo als het is
Groetjes van ons
Ik ben wel benieuwd naar die emoties. Hoort er ook bij. Bijna naar Lanzarote!