Drie weken geleden vertrok ik vanaf huis, nu zit ik net onder Gothenburg op een camping. De afgelopen drie weken voelen al als een eeuwigheid door alle indrukken en ervaringen.
Vandaag was dus eigenlijk de eerste dag van een nieuwe week en die begon vroeg en met flinke wind. Zodoende moest het ontbijt uit de wind en in de tent gemaakt en gegeten worden. Bij het koken van het water ontstond gelijk de missie voor vandaag, een nieuw gasflesje. Bij de kampwinkel keken ze mij verward aan, gelukkig heb ik een reserve.
Het is nog bewolkt en fris, desondanks ga ik voor korte mouwen en laat me verleiden door de eerste supermarkt. Koffie, donuts en de nodige repen voor onderweg doen het moraal goed.
Gaandeweg begint het zonnetje te schijnen en hoewel ik tot nu toe zonder plan onderweg was, waag ik mij aan een route van 100 kilometer. Zoals eerder gezegd wordt het hoe Noordelijker hoe mooier en dat is vandaag ook zo. De weg langs de kust is indrukwekkend en ik geniet volop.
Steeds minder denk ik aan thuis of over waarom ik dit doe, steeds vaker voelt het gewoon alsof ik dit doe en hoor te doen, een fijn gevoel.
De laatste kilometers wordt de kustlijn alleen nog maar mooier en de volle camping heeft gelukkig nog plek voor een tent. Ik duik met een grote glimlach vanaf de pier de zee in en dobber daar tevreden rond.
Watchin’ the tide roll away, ooh
I’m just sittin’ on the dock of the bay
Wastin’ time
Morgen midsommar fest!
Ps. Het werden 112 kilometers en een nieuw gasflesje
Wat een mooi avontuur Rik, ik lees ze met veel plezier! GENIET!