Dakhla is een veelgebruikte stop voor iedereen die onderweg is, zo zat ik gisteren nog tot laat met een Engelse motorrijder die onderweg was voor een rondje Afrika. Hij was net aangekomen vanuit het noorden en ook zijn ervaring met de wind stemde niet heel positief en misschien dat ik daarom ook wat onrustig heb geslapen als ik om half acht opsta.
Iets na negenen is de fiets beladen, met negen liter water en het nodige eten zal die nu vijfitg kilo wegen. Met verse banden en de beschutting van de stad maak ik goed tempo en koop nog wat broden en cola voor onderweg voor ik via een grote poort Dakhla verlaat.
De wind is dan ook direct duidelijker voelbaar en de richting van de wind is nog niet heel gunstig. Daarbij meandert de route nogal waardoor ik een aantal keer vol tegen de wind in fiets. Gelukkig ook een paar stukken wind mee zodat het gemoed niet te ver wegzakt. En daar fiets je dan, door de Sahara, dat maakt dat hoe verrot al het zand en de wind ook zijn, het een enorme kick geeft, fietsen door Afrika.
Na 44 kilometer kom ik bij het eerste tankstation aan waar de suikers worden aangevuld. Dan ben ik inmiddels ook al twee checkpoints gepasseerd waarbij ik een keer doorgewuifd werd en een keer mijn paspoort moest tonen. Verder is er weinig te zien en zijn er geen dorpen of winkels of tankstations. Enkel een aantal zendmasten en waarschuwingsborden voor kamelen maar ik heb er nog geen een gezien.
De tegenwind maakt dat ik vaak niet harder dan 15 kilometer per uur ga, de ambitie om 170 kilometer te fietsen verdampt snel. Ik mik op een tankstation wat wel in een reisapp staat maar niet op google. En gelukkig zat google ernaast, net na vijf uur koop ik twee cola en een fanta en drie liter water en plof neer op het winderige terras.
Andere gasten begroeten mij vriendelijk en nieuwsgierig, één spreekt wat Engels en Nederlands en ik vraag of hij mij kan helpen aan een plek om de tent op te zetten. Na nog drie vriendelijke medewerkers raad te plegen wordt een plek onder een afdak aangewezen. Perfect, ik ga nergens meer heen en kijk zeer tevreden terug op de eerste dag spelen in de zandbak.
أراك غدا
Zet ‘m op!
😎
Kan je wel met je blote benen en armen rondreizen? Ooit waren we (gezin) ergens binnenland Turkije. Na bozige blikken wij dames (C&B&I) een langere rok aangedaan. Richting Hans, met knie-hoge broek, werd op enig moment soort van gespuugd. Ze konden het niet waarderen… Wel een jaar of 30 geleden.
Hoe is dat waar jij nu bent?