Dag 253

Na de tajines in de Sahara met geit en uit kon ik niet echt enthousiast worden over deze lokale specialiteit. Gisteravond kreeg ik echter een tajine met kip en veel groente en samen met een prachtige zonsondergang was dit een feest. Vanmorgen kreeg ik het ontbijt op het dakterras opgediend met uitzicht over de zee en een opkomende zon boven de Anti Atlas. Mooi maar nog wel erg fris en ik was blij dat ik daarna thee in de salon kon drinken.

Om tien uur warmde het gelukkig iets op en anders voorkwam het mulle zand wel dat ik het koud zou krijgen. De route besluit ik met iets te verlengen om verder mul zand te vermijden en zo fietste ik weer over de drukke N1 waar ik vanaf Dakhla al vaak over fietste. Zonder noemenswaardige wind trapt het een stuk prettiger en naarmate ik dichterbij Agadir kom, neemt de drukte toe.

De drukte en ook het welvaartsniveau nemen toe, dit afgemeten aan de auto’s, winkels en hotels onderweg. Het duurt niet lang voor ik langs de kust langs tal van resorts kom en er vooral veel overduidelijk Europese danwel Engelse toeristen rondlopen. Een groot maar voor de verandering welkom contrast met de afgelopen twee weken.

Vandaag is het twee weken terug dat ik vertrok uit Dakhla en in die twee weken heb ik ruim 1200km afgelegd waarvan meer dan duizend met de fiets. Dit was fysiek en mentaal het meest indrukwekkende deel van de reis en aan alles voel ik dat ik daar even van moet bijkomen. Via een andere fietser kom ik uit bij een hostel in Tamraght waar ik voor vier nachten een privékamer boek.

أراك غدا