Ondanks dat ik de hele verdieping voor mij alleen had, sliep ik pas laat en onrustig en om zeven uur was het tijd om op te staan. Een camino hostel moet je om acht uur verlaten hier ongeacht of je de camino wandelt. Zo kwam ik er om acht uur, toen in het hostel verliet, achter dat het nog niet heel warm was buiten.
Met een extra laagje en handschoenen maar wel met korte broek vertrok ik en bij het verlaten van de stad bleek er ook meer wind te waaien dan voorspeld was. Al met al niet het beste begin van een dag en daar komt bij dat ik gisteren wegens stijgende prijzen mijn bootticket voor de overtocht van Newcastle naar IJmuiden heb gekocht. Op 8 mei om kwart voor tien ‘s morgens ben ik weer terug in Nederland en zit het avontuur erop. Iets waar ik zeer gemengde gevoelens bij heb.
Maar gelukkig nog ruim een maand fietsen en gelukkig konden de handschoenen snel weer uit en fietste ik na een koffie en appelgebak over prachtig gravel onder het genot van een goed gesprek. Het gravelpad leidde me richting León, een stad met een Lidl en een mooi centrum. Na deze stad geeft de batterij van mijn fietscomputer aan dat die het niet tot het einde van de route haalt en installeer ik mijzelf noodgedwongen met koffie en powerbank op een terras.
Opgeladen vervolg ik mijn weg en na een mooi stuk asfalt en goed tempo steekt de wind weer op. De omgeving wordt saai, los van uitzicht op de besneeuwde Picos de Europa. Mijn eerdere ervaring met sneeuw op bergen weerhoudt mij ervan om de Picos over te steken. Stoïcijns trap ik door en probeer het continue geblaas van de wind zoveel mogelijk te negeren.
Na vier uur kom ik aan bij een charmante auberge en met een koude cola kijk ik wederom tevreden en voldaan terug op de geleverde prestatie vandaag. Een douche en een handwas later zit ik in de middagzon dit op te typen en kijk uit naar wat nog komen gaat.
Hasta mañana
Wees de eerste om te reageren