Dag 312

Met 150 kilometer in de benen had ik goed kunnen slapen, helaas stond de centraal geregelde verwarming op standje geriatrie. Maar met een bord havermout met banaan trok ik er net voor tien uur met goede moed op uit. 

Onderweg naar Santander en dus naar de kust en daarmee naar zeeniveau is vandaag een dag met meer dalen dan klimmen. Het dalen begint direct en door een prachtig groen landschap. Tegen elf uur trakteer ik mijzelf op een kop koffie en trap dan verder in de hoop de regen voor te blijven. 

Dat laatste was weinig succesvol en de regen haalde mij in en tegelijkertijd kwam ik aan bij de enige noemenswaardige klim van de dag. Op de route had ik gezien dat ik een langere, minder steile route kon nemen en dat deed ik niet. Zo ploeterde ik in de regen een zeer steil onverhard en soms onbefietsbaar pad omhoog tussen de koeien door. 

Eenmaal boven was ik zeiknat van regen en transpiratie maar ik had het niet koud. Met een extra regenlaagje begon ik aan de lange afdaling die eindigde in een via verde. De via verde was rustig en liep nog wat af en met flinke vaart ging ik richting Santander. Het hoge tempo maakte helaas ook dat ik met de regenwolken meefietste en het iets langer duurde voordat de blauwe luchten mij bereikten. 

Om vier uur kom ik weer grotendeels opgedroogd maar vooral opgewekt en tevreden aan bij mijn accommodatie en kijk uit naar de route die nog komt. 

Hasta mañana