Het hostel had slaapzalen en ik kreeg een bed in een slaapzaal voor twaalf personen en het geluk was met mij, de andere elf bedden bleven leeg. Het ontbijt was goed maar onvoldoende en zo vond ik mijzelf voor de verandering weer bij de Lidl voor de nodige brandstof. De eerste twintig kilometers daarna waren weinig inspirerend maar allerminst een voorbode voor de rest van de dag.
Vanaf de hoofdweg sloeg ik linksaf richting de kust, een weg over de heuvels en door een natuurgebied. Na veertig kilometer door het weelderige groen en slechts een paar buitjes bereik ik de kust. Omdat er nog een paar buien overtrekken blijf ik Lekeitio op het terras wachten tot het droog is.
Vanaf daar volg ik de kust en de kust en de weg zijn schitterend. Het is niet erg druk op de weg en ik geniet volop, terwijl ik dit de mooiste kustweg noem, denk ik terug aan hoeveel kustwegen ik al de mooiste heb genoemd tot nu toe. En als met zoveel dingen in het leven is elke kustweg de mooiste op een unieke manier.
Na nog een paar keer schuilen voor een overtrekkende bui, bereik ik rond zes uur Zataurz en hoop op wederom een rustige slaapzaal. En na maanden van optellen begint nu langzamerhand het aftellen en ik neem mij voor nog zoveel mogelijk te trappen de komende weken.
Hasta mañana
Wees de eerste om te reageren