De Google reviews van de camping waar ik verbleef, miste de omschrijving van dronken luidruchtige Duitsers die rond middernacht vuurwerk afsteken. Desondanks heb ik genoeg nachtrust gehad om vandaag weer 100 kilometer te gaan fietsen.
Bij het verlaten van de camping kijk ik tegen de wind in naar een donker wolkendek en ben niet benieuwd naar of, maar naar wanneer het gaat regenen. Onderweg zie ik eerst nog wat rallyrijders het parcours verkennen, wat weinig spectaculair is maar toch leuk om gezien te hebben. Na veertig minuten begint het te druppelen en dat worden heel snel hele grote druppels. Onder een door de EU gesubsidieerd afdak wacht ik tot het weer droog is.
De bui was krachtig maar kort maar met regenjas aan en overige regenoutfit in de aanslag trap ik verder. De donkere wolken blijven hangen en ik besluit voor het eerst deze reis maar eens de hele outfit aan te doen. Dan trekt het open en wordt het wel erg warm en net wanneer ik wil stoppen om alles weer uit te doen, begint het toch te regenen. Dat duurt ruim twee uur tot ik aankom in Varga.
Restaurant Lilly in Varga staat hoog aangeschreven en ik parkeer mijn fiets, hang wat regenkleding te drogen en ga naar binnen. Een klassiek interieur en een gedegen dagmenu. Pasta met paddenstoelen en schnitzel met aardappels en groente, doet u allebei maar en een toetje met koffie.
Ik geniet van de locatie, de mensen, het eten en van de doorbrekende zon buiten. Na de lunch nog een stop bij de supermarkt, extra toetje, meer repen etcetera etcetera.
Dan fiets ik van Varga zo Varka binnen en daarmee ook Letland, de grens loopt door de stad. Er verandert weinig behalve andere vlaggen, andere taal en weer andere supermarkten. De route vervolgt zich via de R1, een fietsroute van Frankrijk tot Sint Petersburg. In Letland en Estland is deze nog in ontwikkeling aangezien ik hier over de witte lijn langs een 80 weg moet balanceren. Ik besluit tijdens een pauze de gravel opties te onderzoeken en die zijn vanaf hier prima.
Zo fiets ik door het bos, over een heel klein bruggetje, over een spoorbrug en vooral veel gravel naar Valmiera. Via Anne van Upgrid in Zweden heb ik een adres gekregen waar ze wel een slaapplek hebben. De plaatjes waren goed, de realiteit nog beter. Een prachtige locatie waar bruiloften, pizza workshops en kinderkampen worden georganiseerd. En momenteel geen van allen en zo mag ik een huisje betrekken.
Na een douche en leuke gesprekken eet ik nog wat en val meer dan tevreden in slaap en morgen is het weer een rustdag.
Tot morgen.
Groente!