De camping lag een paar honderd meter van de oever van de Donau in een groene oase. Gedurende de nacht hoorde je krekels, herten, uilen en nog een vogel. Het was door de ligging ook een stuk minder heet en zelfs fris wat de nachtrust goed deed.
De tent was nog zeiknat toen ik die om half acht oprolde, maar die droogt wel weer. De wolken hangen dan nog laag boven de Donau en de heuvels en dat zorgt voor een sprookjesachtig uitzicht.
Na 25 kilometer bereik ik de top van de eerste klim en vanaf de andere kant komen twee fietsers mij tegemoet. Terwijl we beiden op adem komen wisselen we ervaringen uit en bespreken elkaars uitrusting zoals fietsers dat doen. Een tocht naar Istanboel is populair en er zijn evenveel fietsers als routes dus alle input is welkom.
Na het klimmen komt het dalen en ik zwier naar beneden tussen de rotsen en bomen en uitkijkend op die schöne blaue donau. Dit deel van de IJzeren Poort is wonderschoon en indrukwekkend, aan weerszijden torenen rotsformaties boven de Donau uit. Het maakt de tweede grote klim, dit keer bij meer dan 30 graden stukken leuker.
Na een prachtige afdaling nader ik de dam die Servië en Roemenië met elkaar verbindt en met enorme sluizen het varend verkeer omhoog dan wel omlaag stuwt. De rij auto’s fiets ik voorbij, de douanier zet een stempel en ik fiets de dam over. Aan de andere zijde is de douanier snel klaar en bij de controle word ik doorgewuifd.
Meerdere fietsers hadden al aangegeven dat dit deel door Roemenië allerminst aantrekkelijk is en je beter aan de kant van Servië kan blijven. Maar dan fiets je niet door Roemenië dus daar ga ik een drukke weg op met veel vrachtverkeer. Alle weggebruikers houden netjes rekening met mij en deze en de komende honderd tot Bulgarije horen ook bij de reis.
Als ik denk om half drie in te checken blijkt het half vier, een landsgrens en een tijdzone vandaag dus eerder eten en slapen. De lokale Griek verrast mij met een heerlijke pasta en ik wandel nog een rondje voor ik in bed plof.
Tot morgen.
Rik, wat een prachtig avontuur!! Zo leuk om elke dag te lezen welk stuk je weer hebt gefiets, wat/wie je tegenkomt en waar je van geniet (of juist niet). Dank dat je dit wil delen met ons!
De vraag die mij bezig houdt is of de vrijheid van lekker fietsen en verder niks verslavend is.. Of eigenlijk.. je hebt de hele dag iets te doen, ziet nieuwe, prachtige dingen en behalve op tijd eten en drinken en een droog bed is niks echt belangrijk. Je bent nu 85 dagen onderwerg. Het lijkt mij dat je je draai hebt gevonden, je hebt je leven in NL echt los gelaten en geniet je écht van het fietsen en de vrijheid (zeker nu je niet meer elke dag nat wordt van de regen en minder last lijkt te hebben van tegenwind). Wat wordt je volgende avontuur???
Liefs en knuffels!
Rikkie Turkije komt nu echt dichterbij. Leuk man. Wat een avontuur.