Diversiteit op en top!

Donderdagavond in San Francisco, na twee volle dagen Las Vegas en twee dagen rijden. Las Vegas, alles wat erover gezegd wordt klopt eigenlijk wel. Dineyland voor volwassenen, gokken, winkelen, eten, drinken, vrouwen en dat alles wordt je op straat aangeboden. We hadden een prachtige kamer op de 29^ste verdieping van het Venetian met uitzicht over de Strip. Twee dagen hebben we door de stad gelopen, hotels bekeken en gewinkeld en gegeten.

Dinsdag het Stratosphere hotel bezocht, hele hoge toren met boven, 109^de verdieping drie attracties. De vrij val van de toren ging helaas pas over drie weken open dus heb ik me gewaagd aan de big shot en de X scream. De eerste is gelijk aan de Space Shot in Six Flags alleen begint hij op een hoogte van 300 meter en schiet je met enorme snelheid nog 60 meter verder omhoog, een gigantisch kick en een geniaal uitzicht.

Dit waren voor mij leuke attracties, voor Mo was uit het raam kijken al genoeg om duizelig te worden. Ondanks haar hoogtevrees gingen we in het ronddraaiende restaurant op de 106^de verdieping lunchen, de service was alleen zo slecht dat we op de begane grond maar naar de MacDonalds zijn gegaan, ook lekker.

Woensdagochtend hebben we alles weer ingepakt om verder te rijden, toen Mo instapte viel het mij op dat een wat oudere man in een Janet Jackson t-shirt zijn handycam op onze auto had gericht. Niets vermoedend en beleeft knik ik naar de man. Where are you from vroeg hij waarop wij antwoorde; Europe, the Netherlands, Amsterdam (in de hoop dat deze Amerikaan dat zou begrijpen). Het IAmsterdam koord aan zijn camera had ik niet gezien, dit stel kwam uit Watergraafsmeer en was voor de 19^de keer in Las Vegas, ze houden van Amerika ondanks dat hun vrienden zeggen dat ze naar Azië moeten gaan of Afrika, nee the States dat is het helemaal. In ’98 hadden ze een witte sportauto met rode bekleding gehuurd maar nu hadden ze een Caddilac en als je dan ’s morgens de Golden Nugget uitkomt met die zon en het ontbijt. En voor september hebben we alweer geboekt, naar New York, het Amsterdam Court hotel, kwam ik tegen op internet en dan door naar Atlantic City, geweldig. Jullie gaan naar San Francisco, heb je wel een jas mee, het kan daar koud zijn maar je moet zeker naar China town, gewoon met zo’n trammetje en dan naar een Chinees waar alleen Chinezen zitten en dan lekker wonton eten of gewoon een hele maaltijd. Al een half uur lang wilde ik gewoon de auto starten en wegrijden gelukkig merkte zijn vrouw dit en ja hij kan zo lekker lullen net een computer maar laat die mensen nou maar gaan, fijne vakantie nog.

Eindelijk onderweg, we hadden twee dagen uitgetrokken voor de rit naar San Francisco en mede vanwege Jan en Truus uit Watergraafsmeer hadden we dat nodig ook. Na een kleine twee uur rijden reden we Death Valley in, uitgestrekte niksheid met de meest bizarre uitzichten, ik zeg alleen bekijk de foto’s maar.

Bestemming voor die dag was Lee Vining, volgens Google maps ongeveer halverwege. Nadat we het rotsachtige Death Valley verlaten hadden reden we verder de bergen in en werd de berm steeds witter en witter. ’s Morgens lekker korte broek en slippertjes, sta je ’s avonds tot je enkels in de sneeuw bij – 2 en bleek het twee dagen ervoor nog gesneeuwd te hebben. Lee Vining aan het Mono lake bereikte we rond acht uur en een van de Motels had nog een kamer vrij, met kingsize bed, ons geluk kon niet op. In de enigszins muf ruikende kamer snel wat warmers aangedaan en terug naar de receptie, waar kunnen wij nog wat eten? Eten, oei moeilijke vraag maar hij wist wel wat, 25 kilometer terug in June Lake is de Tigerbar die is nog wel open. Terug de auto in en gaan, dit dorp en vele dorpjes die we onderweg passeerde deden Castricum aanvoelen als Metropool.

Niet alleen de Tigerbar was nog open ook de Sierra in, we mochten plaatsnemen achterin deze authentieke diner. De locals keken ons wat schichtig aan, stuk voor stuk typetje vrouwenslaande drinkende houthakkers. De bediening bestond uit man en vrouw die ook broer en zus en neef en nicht waren, Pepe de keukenmexicaan maakte goede pizza’s vandaag en we mochten onbeperkt gebruik maken van het soep en saladebuffet. Wat een heerlijke omschakeling de avond ervoor zaten we op de 64^ste verdieping van het Mandalay Bay Hotel aan de foie gras en nu aan Pepe’s peppersteak met wijn uit pak in June lake.

De koffie en het desert hebben we aan ons voorbij laten gaan, we moesten nog een stuk rijden terug naar het motel. De muffe groene vloerbedekking en groen velours sprei wekte bij mij spontaan smetvrees op en moeizaam viel ik in slaap.

Met de zon schijnend over de sneeuw en lake mono werden we wakker, stapten in de auto om weer naar de “normale” wereld terug te gaan. De geplande highway 82 bleek gesloten vanwege sneeuw en dit gold ook voor 83 tot en met 88 bij highway 89 konden we eindelijk door de bergen naar het westen en tot onze opluchting kwamen we hier ook een Starbucks tegen, echte koffie!!

Na nog twee uur langs verschillende wintersport gebieden te hebben gereden werden de wegen vlakker en werd San Francisco aangegeven, uiteindelijk maar 100 kilometer omgereden op een rit van 1000.

Vanuit het hotel in San Francisco zijn we de stad ingelopen om wat te gaan eten en zonder trammetje kwamen we in China town en gingen we opzoek naar een Chinees waar alleen Chinezen zitten om daar heerlijke wonton te eten.

Klik hier voor de foto’s