Vakantie!!

Na twee weken bezoek van Mitch en het nodige werken was het weer de hoogste tijd voor een vakantie. De verhouding werkdagen en vakantiedagen lijkt enigszins scheef maar dat hangt er vanaf wat je als norm neemt.Als eerste op de planning stond een bezoek aan mijn oom en tante die een huis hebben in Cébazan, Zuid Frankrijk. Na een kleine drie uur rijden kwamen wij op tijd aan voor de lunch, was het niet dat ik was vergeten te melden dat wij graag aanschoven voor de lunch. Er was nog genoeg brood over dus dat hebben we in het zonnetje gegeten.De temperatuur kwam boven de dertig graden en dit maakt de aanwezigheid van het zwembad erg aangenaam. ´s Avonds wezen eten in St. Chinian en na het nodige voetbal en Studio Sport zomer lekker gaan slapen.De volgende ochtend vers brood bij de bakker gehaald en na het ontbijt onder toeziend oog van mijn oom de Mini weer volgepakt. Geweldige auto maar langer dan een week kan je er niet mee op vakantie.
In drie uur reden we naar St. Maxime waar de file langs de kust naar St. Tropez begon. Niet eens vervelend met de kap naar beneden en uitzicht over de blauwe zee. Na drie verkeerde vonden we de juiste afslag en reden we over een smal weggetje door de bomen naar Tahiti plage. Na alle tassen uit de mini te hebben getoverd en de kamer te hebben ingericht hebben we plaats genomen aan het strand voor de lunch.Onderuit gezakt op een bedje nog twee uurtje van de zon genoten om vervolgens naar de Place des Lices te gaan om Nederland-Kameroen te kijken. Leuk restaurant met veel tv schermen en alleen maar Japan- Denemarken, dan de samenvatting maar. Halverwege het hoofdgerecht hoorden we luid gejuich achter ons. Het restaurant waar wij niet waren gaan zitten omdat ze Wimbledon aan hadden staan had inmiddels wel Nl-Kam aangezet.
De vrijdagochtend begon met een goed ontbijt en een goed boek aan de waterlijn op een bedje. Vlak voor de lunch zagen wij een prachtig 40 voet lange motorboot het strand naderen met achter het roer een zeer bekwame en vriendelijk lachende schipper, Bob kwam met de boot aan en bijna gelijktijdig kwam Christa met de auto aan. Deze zeer gezellige vrienden van ons hadden ook weer met vrienden afgesproken en zo zaten wij met een een gezelschap van zeven te lunchen. De late lunch liep een beetje uit en de rosé smaakte goed, na een snelle douche hebben verzamelde we in de hotel bar bij Christa en Bob om daar voetbal te kijken en onder het genot van nog een rosé op terras nog wat te praten.Zaterdag na het ontbijt eerst wederom heerlijk in het zonnetje gezeten om vervolgens vroeg te lunchen bij Tropizeane. Na de lunch met het hele gezelschap naar de boot gegaan, Rik in z´n element. De koelkast was goed gevuld, de zon scheen en het gezelschap was gezellig.

Omwille van de vrouwen hebben we de snelheid laag gehouden maar dat zou later nog goed komen. Na een rondje door de haven van St. Tropez zijn we langzaam aan weer terug gevaren naar de baai voor Tahiti om daar nog even te zwemmen en ach nog een rosé te drinken. De avond werd afgesloten met een diner bij de pizzeria waar Bob en ik afspraken om de volgende dag vroeg met de boot te gaan tanken.

De drie dames vertrokken op zondag weer richting Nederland en Bob en ik stonden om tien uur wakker te worden met een cappuccino op het strand en werden door Sem, de bootbeheerder, naar de Q4 gebracht. Zonder de vrouwen aan boord liet Bob mij de ware kracht van deze boot kennen en ik kreeg de kans om mijn stuurmans kunsten te tonen.
Met 32 knopen voeren wij over een bijna spiegelgladde zee toen een helikopter recht op ons afkwam en laag ging vliegen en boven ons cirkelde, uit een geopende deur hing een fotograaf die de prachtige boot met atletische bestuurders op de gevoelige plaat zette. Na het tonen van kunstig vliegwerk, 10 meter hoog zijwaarts voor de boot uit, vertrok de heli op zoek naar de volgende potentiële klanten.De rest van de zondag werd gevuld met eten, drinken, varen en voetbal kijken en dat beviel ons allemaal prima. Op de maandag stond de wedstrijd van Nederland centraal, we hadden een tafel gereserveerd bij een van de weinige strandtenten die een echt groot scherm had. De met oranje vlaggetjes versierde boot werd voor anker gelegd en de oranje brigade liep met de borst vooruit Nou Largo binnen. Ruim op tijd om te eten en een gokje te wagen op de uitslag van de wedstrijd. Met gezonde spanning hebben we de wedstrijd bekeken en de penalty in de laatste minuut bleek een financiële meevaller, Christa had de 2 -0 maar had dan de pot met vier anderen moeten delen, Bob samen met 1 ander de uitslag goed voorspelt en dat scheelde toch weer op de rekening.
Zoals we kwamen gingen we, in Oranje gehuld en met opgeheven hoofd, terug naar de met oranje vlaggetjes versierde Van Dutch boot en terug naar het hotel. Vermoeid maar voldaan dronken we nog een rosé en keken in de lobby Brazilië Chili. Na de wedstrijd namen we afscheid van Christa en Bob maar stelden vast dat de zomer nog jong is en er dus een vervolg komt.
Zonder problemen zijn we de volgende dag in zes uur naar huis gereden en zijn we weer opgeladen om aan het werk te gaan.

Foto´s!!